Kim Dillen is op een missie. Een olympische missie die deze maand gestalte moet krijgen in haar eigen stad. Ze wil zich tijdens de Marathon Eindhoven kwalificeren voor Tokio. Uitdagend, maar zeker niet onmogelijk. De juiste randvoorwaarden zijn in ieder geval geschapen: een snel parcours, de geweldige sfeer langs het parcours en de steun van familie en vrienden.
Vorig jaar ben je bevallen van je dochter Laurenne. Hoe heeft dit je leven veranderd?
De start van mijn zwangerschapsverlof juni 2018 was een eigenlijk al de start van een grote verandering in mijn leven. Tijdens de zwangerschap ben ik gaan nadenken hoe ik een en ander zou gaan doen na de komst van de kleine. Fulltime werken en dagelijks trainen zou immers moeilijk te combineren worden met de zorg voor een kleine. Daarop heb ik besloten mijn baan als interim finance professional op te zeggen en als zzp’er mijn beroep te vervolgen per oktober 2018. Doordat ik zelfstandige ben, heb ik meer vrijheid om opdrachten te doen die beter te combineren zijn met de kleine en de sport. Ik ben erg blij dat ik deze stap genomen heb.
Naast het werk kost het gewone dagelijkse leven veel meer energie nu. Als ik terugkom van de training, dan is het niet beentjes omhoog met een herstelshake erbij. Nee, direct over in de moedermodus, vol gas tot ze naar bed gaan. Eten, drinken, poepluiers verschonen, tillen, troosten, achterna zitten, behoeden voor vallen, lachen, gieren, brullen, enzovoort, enzovoort. Schitterend en enorm genieten. Zo’n kleine kwebbelkous bij thuiskomst helpt je ook om goed te leren relativeren, ook al is het soms heerlijk als ze op bed ligt en ik ook langzaam tot rust kan komen.
Als je puur kijkt naar de lichamelijke impact van een zwangerschap en terugkomen als topatlete. Hoe heb je die weg ervaren?
De zwangerschap zelf heb ik als zeer prettig ervaren. Ik had het geluk dat ik me de hele periode vrij fit voelde en tot 32 weken lekker kon doorlopen. Daarna klom ik op de wielrenfiets. De periode vanaf de bevalling vond ik vrij lastig. Je weet niet wat komen gaat en hoe groot de schade is (☺). Als de bevalling en die eerste twee weken op een roze wolk achter de rug zijn, zijn er nauwelijks richtlijnen over wat goed of fout is. Je gaat op gevoel proberen met steeds twijfel in je achterhoofd…zou ik niet al te snel of te veel…??
Het mooie vond ik dat je als je voorzichtig begint, je elke week iets meer kan. Alle kleine stapjes vooruit voelen iedere keer als een soort overwinning, echt genieten geblazen. Tot zeker vier maanden na de bevalling voelde ik een bepaalde zwakheid in mijn bekken. Dat is gelukkig verdwenen. Na een maand of vijf gingen we ook weer tempowerk doen op de baan en toen voelde ik me ook langzaam sterker worden. Eind december, vijf en een halve maand na de bevalling, zat ik weer behoorlijk in de buurt van mijn oude niveau (Houilles, 34.17).
Borstvoeding geven vond ik erg fijn om te kunnen doen. Nooit verwacht dat de borstvoeding zo lang zou doorlopen terwijl ook de trainingsomvang werd opgevoerd. Het leek geen effect te hebben en bij 11 maanden ben ik gestopt. Ik werd wel erg dun en mijn energieniveau daalde. Vanaf zes maanden ben ik langzaam gaan afbouwen. Het is goed zo, maar ik mis het eerlijk gezegd wel.
Twee jaar geleden, kort voordat je wist dat je zwanger was, liep je je pr (2.33.24) in Berlijn. In feite was je in de vorm van je leven toen je zwanger werd.
Jazeker, ik was topfit en goed belastbaar. We hadden heerlijk getraind in Kenia en in Berlijn draaide het gewoon heel lekker. Kort daarna was ik zwanger en liep ik de halve marathon nog in Eindhoven. Daarna raakte ik ineens in trainingen vrij snel achterop en liep ik hijgend achteraan te bungelen. Ik had meteen al een vermoeden dat het al raak was. Dat was toen wel een grote verandering: van topfit naar buiten adem in iedere training.
Op dat moment was je 34 en had een goede baan. Hoe ging je toen je zwangerschap in? Was er toen al die olympische droom en was er al het plan om na je zwangerschap terug te komen?
Nee, het plan om me meer te focussen op de sport met bijbehorende ambities kwam pas tijdens de zwangerschap. Vooraf had ik daar nog niet uitgebreid over nagedacht. Ik had ook nooit gedacht dat ik zwanger zou raken met een topfit maar zwaar belast lichaam. Ik wilde uiteraard wel weer terug komen na de zwangerschap.
Je hebt ook gekozen om borstvoeding te geven. Waarom en hoe lang heb je dat gedaan?
Ik heb borstvoeding gegeven omdat ik denk dat dat het beste is wat je kunt geven. Het was geen must voor me, wilde er geen druk op leggen omdat ik wist dat het niet altijd vanzelf gaat. Het liep echter als een trein. De kleine meid werd na de bevalling op mijn buik gelegd en hapte zelf meteen raak. Hoe mooi is dat? Tot zes maanden heb ik volledig borstvoeding gegeven. Daarna kwamen de hapjes erbij en ben ik langzaamaan gaan afbouwen.
Hoe lang duurde het voordat je het gevoel kreeg dat je lichaam weer volledig belastbaar was?
Eigenlijk voelde het in januari (6 maanden post partum) weer goed belastbaar. Een zware verkoudheid gooide toen roet in het eten. Na het NK in Schoorl in februari wilden we écht weer als vanouds gaan trainen. Toen raakte ik echter binnen een week geblesseerd. Waarschijnlijk onvoldoende herstel door de vele slechte, korte nachten. Na deze blessureperiode was ik pas in juli weer 100+ kilometer/week belastbaar. Weken zoals ik ook draaide voor de zwangerschap. Sinds eind juli draai ik zwaardere weken en dat is echt nog altijd wennen voor mijn bekken, enkels, etc.
Hoe kijk je naar de Olympische limiet van 2.28.30?
Uitdagend, maar niet onmogelijk. Als ik mijn lichaam volop kan belasten en alle randvoorwaarden in orde zijn, dan moet ik in staat zijn die tijd te lopen. Bij randvoorwarden denk ik vooral aan voldoende slaap. Dan is momenteel mijn grootste probleem. De kleine meid slaapt ’s nachts sinds twee maanden aardig door. De rollen zijn ’s nachts ook omgedraaid nu: de eerste negen maanden ging ik er uit, nu doet Wilfred de nachtdienst.
Je hebt voor Eindhoven Marathon gekozen. Start en finish liggen nog geen 2 kilometer van je huis. Hoe is het om als Eindhovense hier een limietpoging te doen?
Super! Ik vind het ten eerste heerlijk om vanuit thuis naar de start in te lopen. Alles thuis kan doordraaien. Geen onrust voor de kleine. Daarnaast is het geweldig leuk dat mijn familie, vrienden en bekenden kunnen komen kijken en aanmoedigen. Ik hoop dat alle support me vleugels gaat geven.
Wat vind je van het parcours in Eindhoven?
Het parcours in Eindhoven is lekker strak: veel asfalt, weinig scherpe bochten en weinig hoogteverschil. In combinatie met de goede sfeer, zeer geschikt om een mooie tijd te lopen.
Wat zijn je verwachtingen voor Eindhoven?
Als de weergoden wat beter gezind zijn dan voorgaand jaar, dan hoop ik dat we (met de hazen) de eerste helft soepel en ontspannen doorkomen en daarna langzaam kunnen focussen en versnellen. Ik ga bij de Dam tot Damloop kijken hoe ik ervoor sta. Het echte raceplan gaan we daarna vaststellen.
Heb je nog tips voor vrouwen die het hardlopen weer willen oppakken na een zwangerschap?
Vanaf dag twee mag je al bekenbodemoefeningen doen. Deze zijn superbelangrijk om je bekkenbodem snel zo sterk te krijgen dat je geen problemen hebt tijdens het sporten. Lachen en niezen kunnen ook voor problemen zorgen, haha.
En heb vooral geduld. Het is ontzettend lastig om zo lang te wachten. Je voelt je al gauw weer best energierijk voor een loopje, maar wacht liever wat langer. Bouw de loopjes rustig op met minuutjes joggen bijvoorbeeld en kijk wat je voelt. Bij geen problemen kun je het geleidelijk uitbouwen. Fietsen is een prima alternatief om je conditie op te bouwen. En als het logistiek lastig is, ga je lekker samen rennen met de kleine met een babyjogger, keileuk!
Hoe voorzichtiger je het aanpakt, hoe sterker je uiteindelijk er weer uit komt. Heel waarschijnlijk sterker dan ooit daarvoor.
