Coen Cuijpers wordt blij van lopen en wil ook anderen blij maken. In 2019 liep hij in 112 dagen 72 marathons van het stadje waar hij opgroeide, het Limburgse Gennep, naar het Italiaanse Palermo. Onderweg voerde hij tal van gelukacties uit. En hij heeft nog meer bijzondere avonturen in zijn hoofd.
TEKST: Hans Klippus
FOTO’S: Joyce Bongers & Coen Cuijpers
Hij knuffelde bomen, maakte tekeningen met stoepkrijt en deed rare dansjes. Het waren opdrachten die mensen in Nederland hem voor zijn vertrek naar Palermo als gelukacties hadden meegegeven. “Er zaten gekke dingen bij, maar ik voerde ze uit: het is niet aan mij om te bepalen waar iemand gelukkig van wordt”, blikt Coen Cuijpers (40) terug op zijn bijzonder loopavontuur.
Daar draaide het voor Coen ook allemaal om: mensen die het nodig hadden een lichtpuntje in hun leven bezorgen. Het idee ontstond toen hij in juni 2018 in Arnhem twee Belgen hoorde vertellen dat ze 590 marathons hadden gelopen om van Alaska naar Patagonië te komen. Zoiets wil ik ook doen, dacht Coen. En het uitstralen van positiviteit moest daarbij centraal staan, zijn bijzondere missie kreeg ‘Move The Earth’ als werktitel.
De wens kwam voort uit de tijd dat Coen zelf een depressie had. “Heeft het leven nog zin? Ik denk dat ik dood wil. Als ik nog even doorga, weet ik het zeker”, is een deel uit de openhartige beschrijving op zijn website van de slechte toestand waarin hij destijds verkeerde. Hij werd geholpen door vrienden en lopen bleek hét middel om weer overeind te komen.
Coen wil nu op zijn beurt anderen helpen. Aan iedereen die zijn hulp op prijs stelt, vraagt hij hoe hij ze met een geluksactie blij kan maken. “Ik wil niet dat iemand zich voelt zoals ik me toen voelde. Bij mij ging het herstel in kleine stappen. Zo hoop ik ook dat anderen met lichtpuntjes weer een kronkelpaadje zullen terugvinden.”
HOOP EN VERTROUWEN
Aanvankelijk was het de bedoeling dat er tijdens zijn tocht naar Palermo een camper met chauffeur en verzorger zouden meerijden, maar dat plan kwam niet van de grond. Waarom doe je niet gewoon je rugzak op en ga je lopen?, vroeg een vriend. “Ja, waarom niet? Gewoon doen, het avontuur trotseren.” Het maakte de missie van Coen nog specialer.
Hij zette er alles voor opzij, zelfs zijn huis in Arnhem zegde hij op om kosten te besparen en trok in bij zijn ouders in Gennep. Tijdens zijn voorbereiding kreeg Coen hulp van verschillende kanten, onder meer van triatleet Naran Adema. Hij kende Coen niet, maar was geraakt door zijn verhaal en werd zijn steun en toeverlaat. Naast Adema schaarde ook avonturier Jan Fokke Oosterhof, die meerdere expedities op zijn naam heeft staan, zich achter Coen en voorzag hem van deskundig advies. “De voorbereiding kwam misschien wat rommelig over en dat was het ook. Ik heb me vaak afgevraagd hoe ik het allemaal voor elkaar moest krijgen … Maar dan waren er altijd weer vrienden die me hoop en vertrouwen gaven.”
Om aan het ultralopen te wennen, legde Coen onder meer in Limburg zes dagen achter elkaar een marathon af. Coen, die aanvankelijk vooral aan wedstrijden van 5 en 10 km deelnam, had in 2018 in Amsterdam zijn eerste marathon gelopen. Toen hoopte hij op een tijd van onder de drie uur, maar kwam opgebrand na 3:29 over de streep. Het deed hem besluiten om voortaan in een rustiger tempo en op een ontspannen manier te lopen. “Lekker bezig zijn met niets en alles om je heen zien.”
SPONTANE DONATIES
Coen Cuijpers, die zichzelf als schrijver, dichter, webontwikkelaar én avonturier omschrijft, wilde zijn missie naar Palermo – in navolging van Jules Verne met zijn reis om de wereld – in 80 dagen volbrengen, maar dat werden er uiteindelijk 112. Hij moest af en toe een dag rust nemen, omdat hij last kreeg van spierpijn of een ander lichamelijk ongemak kreeg na een van zijn zeven valpartijen. Óf hij had even mentale rust nodig om alle indrukken te verwerken. En soms was een plek of een ontmoeting te mooi om meteen alweer door te lopen.
De Limburger liep niet in elke etappe de exacte afstand van een marathon, maar alles bij elkaar was de lengte van de route 72 marathons. Elke kilometer legde hij lopend af. “Ik heb niet één keer gewandeld. Het is eigenlijk nooit in mij opgekomen om dat te doen.” Wel moest Coen natuurlijk onderweg geregeld stoppen om zijn geluksacties te doen. Die had hij van mensen uit Nederland meegekregen, maar soms deed hij ook spontaan iets, ter plekke. “Ik heb bijvoorbeeld meerdere keren afval opgeruimd, vooral in Italië. Dat is een mooi land, maar het vuil op straat draagt niet bij aan dat beeld.”
Zonder camper had hij elke avond een slaapplaats nodig. Coen probeerde dat op te lossen via couchsurfing, waarbij mensen elkaar een plek in hun huis aanbieden in ruil voor het uitwisselen van elkaars levensverhalen. Het leverde hem naast mooie ontmoetingen ook onderdak op, maar dat lukte niet overal. Met name in Oostenrijk en Italië moest Coen meerdere malen zijn toevlucht zoeken tot een betaalde overnachting, in een bed & breakfast, hostel of pension, en dat betekende een aanslag op zijn bescheiden budget.
Halverwege Italië was zijn geld zelfs op, maar een noodkreet op social media zorgde ervoor dat mensen spontaan doneerden en Coen zijn pad kon vervolgen. “Zij zagen de waarde van de positiviteit die ik uitstraalde en vonden het belangrijk dat ik kon doorgaan.”
Het geldgebrek was tijdens de tocht niet zijn enige probleem. Coen moest in Liechtenstein door ijs en sneeuw gevaarlijk en onbegaanbaar terrein over en zegt minstens drie keer aan de dood te zijn ontsnapt. Hij maakte onder meer bij een gletsjer een val naar beneden. “Ik had kunnen verongelukken, maar raakte niet in paniek en hield volledig de focus.”
INSPIREREN
Dat hij in die doodsbedreigende situatie rustig bleef, verbaasde hem zelf, net zoals hij zich meerdere keren heeft afgevraagd hoe het hem gelukt is de reis van bijna vier maanden te voltooien. “Het leek misschien onmogelijk, maar het is me gelukt.” Het vervult hem met trots en blijdschap. Coen deelde recent zijn succesverhaal op een middelbare school in Den Bosch en wil dat vaker doen. “Het liefst deel ik mijn verhaal met kinderen”, zegt hij. “Zij zijn net met hun leven begonnen en kunnen nog alles doen wat ze willen. Ik wil ze vertellen dat ze hun droom kunnen waarmaken als ze er echt voor gaan.”
Terugblikkend vindt Coen het nog steeds jammer dat er, toen hij op 19 september 2019 op zijn eindbestemming Palermo aankwam, ter plekke geen familielid of vriend was om het volbrengen van zijn missie te vieren. Hij liep dan maar in zijn eentje een paar ererondjes en dronk in een café een speciaal Belgisch biertje. “Ik heb toen ook een vriend in België gebeld om toch even mijn gevoelens met iemand te kunnen delen.”
Voordat hij vier dagen later per vliegtuig terugkeerde naar Nederland, voerde Coen zijn laatste geluksactie uit – hij mengde zich onder vluchtelingen die de oversteek uit Afrika hadden gemaakt en in Palermo op Sicilië aan land waren gekomen. Hij probeerde ze moed in te spreken en werd zelf door hen geïnspireerd. “Ik sprak een Ghanees die een gevaarlijke tocht achter de rug had, maar toch zoveel energie uitstraalde. Heel bijzonder.”
Pas bij aankomst op Schiphol, waar zijn ouders en broer hem opwachtten, werd de lopende avonturier echt door een euforisch gevoel overvallen. “Ik liep naar de bagageband en voelde me bij elke stap sterker en groter worden.” Coen schreef een boek over zijn opmerkelijke avontuur, Hardloopreis van Geluk. Het boek kwam tot stand dankzij bijna 200 mensen die hem met een crowdfunding hielpen. Het maakte zijn onderneming nog mooier, stelt Coen vast. Hij noemt zichzelf een gelukkig en dankbaar mens, maar dat wil niet zeggen dat hij nu stopt met lopen voor de positiviteit. Integendeel, Coen Cuijpers is nog lang niet uitgelopen.
Hardloopreis van geluk van Coen Cuijpers telt 358 pagina’s en kan je bestellen via www.movetheearth.run
Ultieme droom
De ultieme droom van Coen Cuijpers is om de wereld rond te lopen. Hij acht sinds zijn tocht naar Palermo niets onmogelijk, dus is hij samen met een bevriende Australische Amerikaan die hem zal vergezellen, al voorzichtig bezig met het maken van plannen. Het idee is om op acht plekken in de wereld te lopen die met de oerkrachten van de natuur te maken hebben en vrijwel onbegaanbaar zijn. “Wordt zeker vervolgd”, bevestigt Coen.
Een paar ‘geluksacties’ die Coen ontving en uitbracht
- Nicole wordt blij als ik onderweg kaartjes met een glimlach aan mensen uitdeel met de boodschap deze glimlach door te geven aan iemand anders.
- Claudia wordt blij als ik op mijn weg iemand opzoek die al heel lang geen bezoek heeft gehad. Die ‘vergeten is door de omgeving’.
- Iris wordt blij als ik onderweg elke dag een compliment uitdeel aan een willekeurig persoon.
- Leonie wordt blij als ik onderweg een gesprek aanknoop met (eenzame) ouderen.
- Maurizio wordt blij als ik de vluchtelingen in Palermo een handje help.
