Abdi’s mooiste marathondag

Hij wist dat hij het in zich had. Zijn Keniaanse trainingsgenoten hadden Abdi Nageeye (31 ) er al vaker op gewezen dat hij echt harder kon lopen dan hij tot nu toe had gedaan. Nageeye was daar inmiddels zelf ook in gaan geloven. In trainingen liep hij toch ook mee met de mannen die 2.05 liepen? Op 7 april 2019 tijdens de NN Rotterdam Marathon moesten de ambities en de verwachtingen worden waargemaakt.

Relaxed

‘Ik was vooraf niet erg zenuwachtig. Vlak voor de start was ik zelfs nog even naar de wc gegaan. Precies op het moment dat ik uit die wc kwam, maakte de Volkskrant een foto, haha! Ik had er veel vertrouwen in en voelde me okay.’ Abdi blikt terug op die mooie lentedag vanuit Kaptagat, de plaats in Kenia waar zich het trainingskamp van het NN Running Team bevindt. De plaats waar hij traint met ’s werelds allerbeste lopers. Geoffrey Kamworor en Eliud Kipchoge, om maar een paar namen te noemen.

Als we Abdi spreken, zijn op de achtergrond de vogels te horen. Het klinkt alsof de rust over het trainingskamp is gedaald. Dat zou kunnen kloppen, want de mannen van het NN Running Team hebben in de vroege ochtend de eerste training van 30 kilometer al afgewerkt. Met de voorjaarsmarathons in aantocht zal de komende maanden de focus weer toenemen.

Terug naar Rotterdam. Abdi hield zich in de eerste vijf kilometer nog bezig met de haas die bij hem liep, maar die zich moest laten zakken naar de tweede groep om daar de Belgische toploper en Europees kampioen Koen Naert bij te staan. ‘Ik had die jongen van tevoren nog gezegd dat hij bij Koen moest lopen en uitgelegd hoe Koen eruit ziet.’ Het geeft wel een beetje aan dat Nageeye vrij relaxed in de wedstrijd zat.

Blijven ademen

Maar dan, zo rond de achtste kilometer, voelt Abdi een steek in zijn zij. Paniek? Niet echt. Hij volgt de raad op die zijn dokter in Kenia hem ooit gaf: hard op drukken en goed blijven ademen. ‘Ik denk dat het komt doordat ik voor de wedstrijd een beetje yoghurt had gegeten. Een beetje vet kan ik wel gebruiken, dacht ik.’ Niet meer doen dus. En de Nederlands recordhouder wist dat hij, om zijn ambitie waar te maken, bij de eerste groep moet blijven.

Die ambitie had Abdi niet onder stoelen of banken gestoken. Haast on-Nederlands liet hij tijdens de voorafgaande persconferentie weten dat hij mee ging doen voor het podium, zijn eigen Nederlands record – 2.08.16 gelopen in oktober 2017 in Amsterdam – wilde hij dik verbeteren. ‘Waarom zou ik mijn doelen downplayen voor de media? Dat doen atleten omdat ze bang zijn om achteraf te worden afgemaakt als ze het niet halen. Tja. Ik train met de beste. Voor mezelf had ik mijn doelstellingen al opgeschreven, nu deelde ik dat op de persconferentie.’

De kopgroep passeerde het halvemarathonpunt in 62.16. ‘Halverwege gingen een paar jongens er echt een wedstrijd van maken. Tempowisselingen. Ze zullen zich misschien hebben afgevraagd ‘waarom is die Abdi nog hier?’. Kenianen geloven dat alleen een Keniaan hen kan uitdagen. Dus als er nog een niet-Keniaan bij ze in de buurt loopt, denken ze waarschijnlijk dat het niet hard genoeg gaat.’

‘Waarom nu?’

Abdi kan bijblijven tot net na het 30 km-punt. Met nog tien kilometer te gaan, voelt hij ineens iets verontrustends. Zijn hamstring geeft een krampsignaal. ‘Het was mijn linkerhamstring, had ik nooit eerder last van gehad. Het was echt een teleurstelling. Waarom nu?’ Hij zat zo lekker in de race, leek alles onder controle te hebben en leek op weg naar een absolute toptijd. ‘De wedstrijd was ‘on’. We waren nog met zijn vijven, een podiumplek zat er gewoon in. Echt, echt balen.’ Een plek bij de eerste drie was ongekend geweest. Bert van Vlaanderen was in 1995 de laatste Nederlander die in de havenstad het podium wist te halen, hij werd toen tweede.

Abdi moet schakelen. ‘Wat moet ik doen? Moest ik stoppen en stretchen? Als ik dat zou doen en weer op gang moest komen, was de kans dat de kramp erin zou schieten ook heel groot. Ik moest gewoon doorlopen, maar kon niet te veel aanzetten om te voorkomen dat het erin zou schieten.’

Hij weet de schade beperkt te houden. Zijn kilometertijden in de blokken van 30 naar 35 en van 35 naar 40 lopen op van net onder de 3 minuten naar 3.05. De mannen die voor hem lopen versnellen in dat deel juist met zo’n 3 tot 4 seconden per kilometer. ‘Bij 40 kilometer kreeg ik 2.06 door als mogelijke eindtijd. ‘Dat kan niet kloppen!’, dacht ik op dat moment. Maar wat een kick. Mooiste gevoel ever! Vanaf dat moment had ik ook nergens meer last van.’ Met het naderen van de finish op de Coolsingel gaat het tempo weer omhoog, de laatste 2 kilometer en 195 meter duikt Abdi weer onder de 3 minuten. Oorverdovend gejuich als hij over de Coolsingel op de finish af dendert. Met armgebaren zweept hij het publiek nog eens op. Met zijn armen wijd gaat hij de finish over in 2.06.17. Op een seconde na twee minuten sneller dan zijn vorige besttijd uit 2017. Twee minuten!

Doorbraak

‘Rotterdam was echt een ‘breakthrough performance’. Die marathon heeft iets waargemaakt waar ik al in geloofde. Dat heeft me heel veel vertrouwen gegeven.’ Het zat erin, dat wist Abdi al langer. Hij trainde immers al jaren met de wereldtop. Vaak genoeg kon hij in duurlopen boven de 30 km goed mee met de mannen die tijden van 3.05 of zelfs 3.04 hadden staan. Maar ja, zoals iedere sporter weet: je kunt nog zo goed zijn in trainingen, het telt pas echt als je een toptijd loopt met een startnummer op je borst.

‘Ze vonden mij vaak veel te afwachtend in wedstrijden, te berekenend. Noemden me zelfs een mietje, omdat ik niet gedurfd genoeg liep.’ Na die zonnige voorjaarsdag in Rotterdam is dat veranderd. Abdi toonde moed door vooraf aan te kondigen dat hij voor een toptijd ging. Hij ging vanaf de start met de kopgroep mee en hield tot aan de finale kans op een podiumplek. En dat in een zeer competitieve editie van de Rotterdam Marathon. Winnaar Marius Kipserem liep met zijn 2.04.11 een parcoursrecord en ook de nummers 2 en 3 liepen nog onder de 3.06.

‘Mensen zien nauwelijks wat ervoor nodig is om op dit niveau te presteren. Leven in een trainingskamp zonder enige afleiding. Dag in, dag uit hard trainen. Elke dag met de sport bezig zijn.’ De totale afwezigheid van comfort. De focus, de toewijding, het afzien. Het betaalde zich uit toen Nederlands beste marathonloper onder gejuich de Coolsingel afliep. ‘Toen wist ik waar ik het voor deed.’

Abdi’s recordrace vs winnaar Kipserem