‘Het is bijna alsof je gaat trouwen’

Voor Dennis Brouwer staat de teller al op meer dan tien deelnames en hij is er dit jaar opnieuw bij. Zijn vrouw Gabriëlle nam twee keer deel aan de NN Marathon Rotterdam. En ook de zoons Sem en Viggo zijn door de kids runs inmiddels besmet met het Rotterdam-virus. Féline van 2 moet nog even geduld hebben, maar ook zij is op 5 april van de partij om papa aan te moedigen.

Zomaar een vrijdagavond bij de familie Brouwer. Om zeven uur zit het gezin aan de pizza. Sem van 12, Viggo van 8, Féline van 2, papa Dennis van 47 en mama Gabriella van 44. Half maart krijgen ze de sleutel van hun nieuwbouwhuis in Nieuwerkerk aan den IJssel. Hemelsbreed twee kilometer verderop van waar ze nu wonen, aan de rand van Rotterdam. De familie heeft een druk leven, alleen op deze vrijdagavond was er tijd voor een interview. Sinds 2007 staat deze periode elk jaar in het teken van de NN Marathon Rotterdam.

Terwijl Gabriella Féline helpt met haar pizza en de jongens hun laatste stukjes opeten, schuift Dennis alvast op de bank aan voor wat vragen over hoe hij samen met zijn gezin zich voorbereidt op de komende NN Marathon Rotterdam. Het wordt zijn dertiende keer Rotterdam en zijn vierentwintigste marathon. Hij liep ook tien keer Amsterdam en een keer Maassluis, zijn geboorteplaats. ‘Dat was eenmalig omdat Maassluis vierhonderd jaar bestond.’

Vijftig wedstrijden per jaar

‘Dit jaar wordt wel wat anders dan voorgaande jaren’, bekent Dennis. Hij loopt sinds 2008 elk jaar de Rotterdamse marathon. In 2007 deed hij een eerste poging, kwam tot de 32 kilometer maar de wedstrijd werd gestaakt vanwege het warme weer. Het kwik kwam toen tot dertig graden. De verhuizing vraagt dit keer veel van Dennis’ trainingstijd. ‘De laatste drie jaar loop ik gemiddeld zo’n vijfenveertig tot vijftig wedstrijden, vijf kilometer, tien kilometer, halve marathons en twee keer per jaar de marathon.’ Met de verhuizing voor de boeg moet hij eigenlijk de zolder opruimen, maar hij probeert toch elke zondag een lange duurloop te doen.

foto: Wouter Roosenboom

‘Ja, papa is wel verslaafd aan rennen’, vertelt Sem terwijl hij op de bank neerploft. Ook Sem en Viggo hebben al heel wat wedstrijdjes gelopen. Sem liep afgelopen september zijn honderdste wedstrijd. Dat was bij de Rotterdamse Atletiek vereniging PAC, tijdens de Maasstadloop. Dennis: ‘Ik heb toen een mooie beker voor hem laten maken.’ In Sems kamer hangen meer dan honderd medailles en hij won zeven bekers.

Vol trots komt Viggo zijn twee gewonnen bekers laten zien. ‘Deze heb ik als eerste gewonnen bij de Jan Visser Kids Run in 2016, de eerste prijs, in Zevenhuizen’. En vorig jaar won ik de tweede prijs ‘jongens een kilometer’ bij de LimesRun 2019 in Bodegraven’.’ Viggo heeft zo’n tachtig wedstrijdjes gelopen. Dennis houdt alles bij in een excelsheet.

Wedstrijd als uitje

Het gezin maakt van die wedstrijdjes een uitje. Als Dennis in het weekend een wedstrijd heeft, lopen de jongens vaak de kids run. Voor de bevalling van Féline liep Gabriella dan een kortere afstand en was het ten slotte Dennis die voor de langere wedstrijd ging. Sinds de komst van Féline gaat het hardlopen bij Gabriella niet meer van harte: ‘Ik ga nog wel drie keer in de week naar de sportschool. Maar rennen kost me veel moeite. Ik mis op de een of andere manier de kracht in mijn lijf. Met mijn rug en mijn benen ik heb gewoon een klap gekregen.’

‘Als ik dan zie hoe ik de marathon heb gelopen. Lachend en genietend van het publiek kwam ik de eerste keer in 3 uur 59 minuten over de streep. Ik loop nu echt te sukkelen.’ Gabriella liep haar eerste Marathon Rotterdam in 2016. Dennis: ‘We gaan met de Loopgroep Nesselande altijd een of twee keer met de metro weg, naar Schiedam bijvoorbeeld, dan lopen we terug naar huis. We hebben een langere afstand van rond de 32 kilometer en een kortere van zo’n 17. Gabriella ging een keer met een paar dames mee voor de kortere afstand. Ze liepen verkeerd en kwamen uit op 27 kilometer.’

Gabriella: ‘Dat ging toen zo makkelijk dat het plan ontstond om voor de marathon te gaan. Daar heb ik een jaar serieus voor getraind.’ Dat was toen een heel geplan met de duurloopjes. ‘Wanneer loopt wie een duurloop, wie is bij de kinderen en wanneer lopen we er samen een. Dan brachten we de jongens vaak op zaterdagmiddag naar mijn moeder, in Vlaardingen, en haalden we ze zondags na de duurloop weer op.’

Een echte belevenis

Ook in de maand voorafgaand aan Gabriella’s eerste marathon plande ze geen gekke dingen. ‘Ik wilde niets aan het toeval overlaten, alles stond in het teken van de marathon.’ Haar eerste marathon ging geweldig. ‘Je staat ook gewoon erg in de belangstelling, vooral als het je eerste is. Mensen vragen hoe het met je trainingen gaat. Het is bijna alsof je gaat trouwen. Zo voelt het echt. Die dag zelf staat helemaal in het teken van de marathon. Het is zo overweldigend, een echte belevenis.’

Zwanger over de finish

Haar tweede marathon liep Gabriella het jaar erna, ze was toen elf weken zwanger was van Féline.  ‘Na goed overleg met verloskundige en huisarts natuurlijk’, benadrukt Gabriella. Dennis: ‘Ik heb nog gevraagd of ik met haar mee moest lopen, maar dat hoefde niet.’ Het werd voor beiden de mooiste marathon ooit. Niemand wist van Gabriella’s zwangerschap. Dennis had van tevoren briefjes gemaakt met de tekst: You never walk alone. Dat geldt zeker voor Gabriella, want die loopt dit jaar met zijn tweeën. In november verwachten we onze derde.

‘De briefjes gingen mee in een plastic zakje. Als ik een bekende aan de kant zag staan, duwde ik er een in hun hand. Als Gabriella dan langs kwam, konden ze haar aanmoedigen én feliciteren.’ Gabriella: ‘Dat was echt heel gaaf. Ik wist niet wat me over kwam. Roepen ze ineens ‘gefeliciteerd’ naar me. Gefeliciteerd? Ik ben er toch nog niet? O ja, ik ben in verwachting! Je bent met hele andere dingen bezig op dat moment. Prachtig.’ Bij de finish volgde een interview van TV Rijnmond, had Dennis als verrassing geregeld. ‘Zo waren familie, vrienden en collega’s allemaal op de hoogte.’

Dennis is wel een beetje jaloers op het gemak waarmee Gabriella haar marathons liep, geeft hij toe. ‘Mijn eerste twee marathons in Rotterdam liep ik niet lekker. Kreeg vaak last van kramp ook al trainde ik goed. Gabriella zei toen dat het misschien beter voor mij was een keer een marathon zonder druk te lopen. In Rotterdam zijn er toch veel bekenden. Dus toen heb ik me ingeschreven voor een najaarsmarathon, die van Amsterdam. Die heb ik vervolgens tien jaar gelopen. Prima georganiseerd, met de finish in het olympisch stadion. Dat wel. Maar niets kan tippen aan de finish op de Coolsingel.’

Balans

Tegenwoordig zijn de weekend-wedstrijd-uitjes minder. Gabriella: ‘Ik moet af en toe even pas op de plaats maken. Dennis vindt het heel erg leuk. Maar Sem heeft steeds meer zijn eigen ding, hij is dit jaar naar de middelbare school gegaan. De kinderen zijn nu op een leeftijd dat ze het gewoon leuk vinden om na een drukke week op school en andere verplichtingen gewoon een zondag thuis te zijn. Lekker een pyjamadag te hebben. Ik probeer die balans wel te zoeken.’

De jongens bekennen dat ze korfbal leuker vinden dan hardlopen. Kwam Sem een paar jaar geleden mee, vertelt Dennis. ‘We proberen naar elke wedstrijd te gaan.’ Viggo: ‘Ik vind het leuk dat je het samen speelt en dat je punten kan scoren.’ Hardlopen is er nog wel bij, maar dan vooral de ‘thuiswedstrijden’, de Feyenoordrun, de City Pier City en de Marathon Rotterdam. Die staan steevast op de agenda.

foto: Wouter Roosenboom

Met Marathon Rotterdam als hoogtepunt. Dennis: ‘De marathon leeft echt in de stad. Mensen zetten zondags hun bankstel op de stoep om te gaan kijken en aan te moedigen. Wij gaan dan op zaterdag mijn startnummer ophalen. De jongens lopen dan de kids runs. Kunnen we alvast sfeerproeven.’

Ondertussen heeft Gabriella Féline op bed gelegd, kruipt Viggo voor de televisie en vertrekt Sem naar zijn kamer. Dennis kijkt vooruit naar de marathon van 5 april. ‘Misschien loop ik wel een toptijd, juist omdat ik er nu minder mee bezig ben.’ Zijn pr is 3 uur en 30 minuten, daar hoopt Dennis ooit nog een keer onder te gaan.

Andere jaren heeft Dennis toch wel een beetje spanning die laatste week voor Marathon Rotterdam, vertelt Gabriella. ‘Dan is hij wat zenuwachtiger en moet ik niet te veel ter discussie stellen. Maar dit jaar zijn we er niet zo mee bezig.’ Dennis: ‘Ben al blij dat ik hem dit jaar kan lopen.’ Toegejuicht door zijn Gabriella, Féline, Sem en Viggo.

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?