“Ik krijg die grijns niet meer van mijn gezicht hoor”, zegt Ezra van de Laar, de dag nadat hij op 13 november in Athene over de finishstreep kwam. Net nadat hij landde in Nederland belt hij met RunningNL om zijn ervaring te delen. “Het ging super goed. Ik kwam zelfs nog vrij fris over de finish. Maar buiten dat, het was écht magisch.”
Historie
Dat heeft alles te maken met de historie van de marathon. Op deze plek werd in 1896 de eerste marathon ooit gelopen. Van het plaatsje Marathon naar de Griekse hoofdstad Athene. Voor de start gingen de lopers met een bus naar Marathon. “Als je naar die plek rijdt, zie je niet veel. Maar als je dan het bord met Marathon ziet, dan merk je bij iedereen: dit is bijzonder. Samen liepen we het stadion in. Het Olympisch vuur brandde. Ja, dan wordt het heel echt. Dat gevoel maakte ik nog niet eerder mee.”
Supporters deelden onderweg olijftakjes uit. De takjes werden tijdens de Olympische Spelen als ‘kroon’ uitgereikt: een oud gebruik met een hogere, Goddelijke betekenis. Het is onder meer een symbool van vrede. Ook Van Laar nam er daar één van mee. “Het laat de betrokkenheid van de Grieken zien. Dat zag je ook toen we Athene binnenliepen. De supporters werden helemaal gek. De mensen daar zijn écht trots op hun marathon. Dat merk je aan alles. En met de hashtag #theauthentic proberen ze je dat natuurlijk ook wel erin te peperen.”
Vals plat
Onderweg was het zwaar. De temperatuur (21 graden) en de vele hoogtemeters eisten bij veel lopers hun tol. Van Laar vond het ‘mega zwaar’. Hij gebruikte flesjes water om te koelen en zag zijn tempo flink zakken als de weg omhoog liep. “Het parcours was verschrikkelijk moeilijk. Het vals plat hield maar niet op. Ik woon in Hasselt (in de buurt van Zwolle, red.) dus veel mogelijkheden om hoogtemeters te verwerken in mijn trainingen had ik niet.”
Van Laar dacht dat hij er bijna was op het moment dat hij Athene inliep. Dat viel tegen, want ‘het was nog een heel eind’. Maar eenmaal terug in de flow werd hij overvallen door het feit dat het nog maar 250 meter was. Kloppend op zijn borst en uitzinnig van vreugde kwam hij over de finish in het olympisch stadion van Athene, het allereerste olympisch stadion ooit. “Ik zag mijn familie. Ja, dan gaat er echt iets door je heen. Ik had het gewoon gehaald.”
Tegenslagen
De marathon was voor Van Laar niet zomaar een hardloopwedstrijd. De ziekte van zijn zoon, die kampt met diabetes type I, inspireerde hem om te gaan hardlopen. “Het liefst zou ik zijn ziekte overnemen, maar dat kan natuurlijk niet. Met deze uitdaging liet ik aan mezelf en mijn zoon zien dat opgeven geen optie is, omgaan met tegenslagen een deel van het leven is en doorzettingsvermogen je ver brengt.”
New York Marathon
En doorzetten moest Van de Laar. Want het lopen van de marathon van Athene was niet zijn oorspronkelijk plan. Dat was de New York Marathon in 2020. Maar de coronapandemie en de gevolgen van een hersenschudding gooide roet in het eten. Tot twee keer toe werkte hij een voorbereiding af, zonder de marathon in de Verenigde Staten te lopen. “Maar nu heb ik het gehaald. Ik heb de belofte aan mezelf en aan mijn gezin ingelost. In één keer was het klaar. Een magisch gevoel.”
Of hij nu ook klaar is met hardlopen? Zeker niet, stelt hij. De Marathon van Rotterdam is het volgende doel. Al gaat dat op een andere manier. “De druk is weg. Die kan ik gewoon lekker ontspannen lopen.” Waarschijnlijk doet Van Laar dat opnieuw (of nog steeds) met een grote grijns op zijn gezicht.
Heb jij ook een bijzonder hardloopavontuur uit het buitenland? Laat het ons weten via een DM of stuur een e-mail naar info@sportsmedia.nl
