Toen ik er in 2022 de middellange afstand (63 km) liep, wist ik het al: ooit kom ik terug voor de Cappadocia Ultra Trail van 119 km. Dat het twee jaar later al het geval zou zijn, had ik nooit gedacht. Tot ik tijdens de zomer, aan het zwembad in Zuid-Frankrijk, plots in mijn mailbox een uitnodiging kreeg van GoTürkiye, de toeristische organisatie (deels) gesteund door de Turkse overheid.
GoTürkiye werd in 2019 opgericht om de aantrekkingskracht van Turkije als vakantiebestemming te verhogen. Het promoten van sportevenementen speelt daarin een belangrijke rol. Influencers van over de hele wereld worden uitgenodigd en in de watten gelegd. Dat is tijdens de Cappadocia Ultra Trail, die een van de meest bijzondere regio’s van de wereld in de kijker zet, niet anders. Hometown van de Cappadocia Ultra Trail is Ürgüp, een Turks district met ruim 33.000 inwoners in de provincie Nevşehir en een ideale uitvalsbasis om Cappadocia te ontdekken.
Rijke geschiedenis
Cappadocië is beroemd om zijn bijzondere vulkaanlandschap en rotswoningen. De vorming van dit landschap gaat terug tot het late Mioceen tijdperk toen ignimbrieten en pyroclastische afzettingen zich vanuit enkele vulkanische centra begonnen te verspreiden. Het vulkanisme duurde enkele miljoenen jaren en legde dikke en kleurrijke ignimbrietlagen aan. Dit unieke culturele en morfologische erfgoed werd in 1985 opgenomen in de UNESCO Werelderfgoedlijst en is vandaag een van de meest bezochte regio’s van Turkije.
“De opmars van Instagram heeft voor een ongelooflijke toeristische boost gezorgd voor deze regio”, vertelt Mustafa, onze gids. Mustafa is een wandelende encyclopedie wanneer het over de geschiedenis van Cappadocië gaat. Van de ondergrondse steden als verdedigingsbunkers tegen de Romeinen en het ontstaan van het Christendom tot de zijderoute die dwars door de regio loopt en eeuwenlang als belangrijkste handelsroute tussen oost en west werd gebruikt. De verhalen van Mustafa brachten mij helemaal in de juiste sfeer om de wedstrijd aan te vatten. De muezzin, die vijf keer per dag via een krakende luidspreker oproept tot gebed, deed daar nog een flinke schep bovenop. Ik was klaar voor 119 km puur avontuur.
Onbeschrijflijke setting
De 63 km die ik in 2022 liep tijdens de Cappadocia Medium Trail zijn identiek aan het eerste deel van de lange versie. Ik wist dus waar ik mezelf aan kon verwachten. Als trailloper kom je superlatieven te kort om de magie van Cappadocië te beschrijven. Het startschot klinkt om 7u ’s morgens. Niet geheel toevallig exact het moment waarop tientallen luchtballonnen opstijgen boven de adembenemende rotsformaties. Een onbeschrijfelijke setting die ieder jaar opnieuw unieke beelden oplevert. Het gevoel zat meteen goed, de benen voelden fris en mijn voedingsplan zat strak in mijn hoofd. Al die parameters zorgden voor een vlekkeloos eerste wedstrijddeel en een 30e plaats halfweg.
Na het aanvullen van mijn voeding uit mijn dropbag begon ik vol goeie moed aan deel twee. Het terrein werd ruwer en de tocht eenzamer. Van de 240 starters aan de 119 km zouden uiteindelijk 172 lopers de finish halen. Het deelnemersveld lag helemaal uit elkaar en toen de schemering zich presenteerde was ik bijna 11u onderweg. Op dat moment had ik ongeveer nog 30 kilometer af te leggen, waaronder twee stevige beklimmingen over een traject dat je op sommige momenten nog bezwaarlijk een pad kon noemen. Boven op de voorlaatste klim viel de duisternis op mijn dak.
Beste dag in loopschoenen
Gelukkig voelde ik me zowel mentaal als fysiek nog goed. Hoofdlamp aan, eten, drinken en blijven pushen. Af en toe zag ik in de verte of in de achtergrond een lampje en wist ik dat ik niet alleen was. Genieten van de omgeving was er in het donker helaas niet meer bij. Terwijl ik de wilde honden – er zijn er veel in Cappadocië – in de verte hoorde blaffen, duwde ik mezelf van bevoorrading naar bevoorrading, waar de geweldige vrijwilligers alle lopers met open armen en warme bouillon opvingen. Uiteindelijk bereikte ik na 15u17’43” als 25e de finish in Ürgüp. Dertig minuten later op mijn hotelkamer begon het al door te dringen: ‘Ik denk dat dit een van mijn beste en leukste dagen ooit in een paar loopschoenen was.’
Het was middernacht toen ik fris gewassen in bed kroop, goed wetende dat het – gevoed door adrenaline en zure spieren – een vreselijke nacht zou worden. Iets wat ik er met plezier bijnam, zeker omdat om 5u de wekker al ging voor een ballonvlucht boven Cappadocië. Amper 7u na mijn finish hing ik honderden meters hoog in de lucht. Dezelfde plek, maar een totaal ander perspectief. Als ik moet kiezen: doe dan toch maar met de voeten op de grond, in loopschoenen. Ik denk dat ik nog eens een derde keer terugkeer …
