Iedere loper kent dat gelukzalige gevoel wel tijdens het hardlopen. De zogenaamde runner’s high waarbij het hardlopen plots vanzelf lijkt te gaan en je intens kunt genieten van elke stap. Jarenlang werd de aanmaak van endorfine gezien als de oorzaak. Recente studies wijzen naar nog een ander opmerkelijk stofje.
Dat andere stofje heeft de endocannabinoïde. En als je goed leest zie je het woord cannabis hierin terug. Dat klopt. Endo betekent lichaamseigen en het gaat hier dus om dezelfde stof je in marihuana tegenkomt, alleen wordt deze door het lichaam zelf aangemaakt tijdens het hardlopen.
neurotransmitters
Indy Wijngaards, geluksonderzoeker aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, ging in RunningNL magazine #39 dieper in op de werking van die runner’s high. Wijngaards vindt het een fantastische term, omdat die volgens hem uitstekend de lading dekt. Hij is er voor ons namelijk ingedoken en doet een opmerkelijke ontdekking. ‘Na 20 tot 30 minuten komen er stoffen vrij tijdens het lopen. Hierbij zijn een aantal neurotransmitters: endorfine, serotonine en dopamine. Daarnaast heb je ook nog te maken met cortisol. Deze stof wordt juist geremd en dat is juist goed nieuws voor mensen met stress.’
lichaamseigen wiet
De dopamine geeft volgens Wijngaards een motivatieboost. ’Je hebt de neiging om door te gaan, je beloningsgevoelens worden aangewakkerd. De serotonine heeft dan weer meer te maken met je zelfrespect.’ Maar het is vooral de endorfine waar Wijngaards op in wil gaan. Dat is namelijk een lichaamseigen pijnstiller, die zorgt voor dat gelukzalige gevoel dat lopers associëren met de runner’s high. Middels het mechanisme waarmee endorfine aangemaakt wordt, wordt ook nog een andere stof aangemaakt, zo ontdekte Wijngaards. ‘Dat is een zogenaamde endocannabinoïde. Zoals je ziet is komt het woord cannabis erin voor en het is dus een lichaamseigen ‘wiet’ die wordt geactiveerd. Ik vind die naam runner’s high dan ook perfect gekozen.’
