“Dit is waar de magie samenkomt”, kijkt Mitchel Viljeer op de Rotterdamse Coolsingel om zich heen, als hij rennend voor het Stadhuis wordt vereeuwigd door de fotografe. Wijzend: “Daar is ongeveer de finishlijn, dan loop je door en krijg je op het Hofplein je medaille, dat is kicken.” Mitchel kan het weten, hij heeft dat betoverende decor en dat heroïsche gevoel al drie keer mogen beleven, aan het eind van de NN Marathon Rotterdam. De energieke dertiger is een aanstekelijke vrolijke noot. Voor RunningNL vertelt hij enthousiast over het parcours van de komende editie van de 1/4 Marathon Rotterdam, die de deelnemers – net als de volledige marathon – de vele troeven van de Maasstad laat zien en laat kennismaken met die unieke sfeer en ambiance langs de route.
TEKST: EDDY VEERMAN
FOTO’S: JOYCE BONGERS
Het zonnetje breekt door tijdens de fotoshoot. “Let maar op, straks op 10 april schijnt-ie ook weer.” Typisch Mitchel de positivo. Ook tijdens het ‘rennend poseren’ wordt hij herkend en gaat er een duimpje omhoog van een hardloper die ongetwijfeld een van zijn vlogs heeft bekeken. Toen hij een halfjaar geleden delen van zijn marathon vlogde, werd de video meer dan 180.000 keer bekeken. Het begon in de vorige winter. “Ik werk hier in Rotterdam-Zuid bij de gemeente, als teamleider Inzameling. Toen er ’s nachts een dik pak sneeuw was gevallen, gingen we met collega’s op pad voor onze dienst. Iedereen lag te slapen en wij waren on the road met de sneeuwschuivers. Ik wilde zichtbaar maken wat wij deden, dat we met onze uitvoerende collega’s Rotterdam laten shinen.” Zijn enthousiaste vlog, begeleid door de kreet ‘hatsiekkidee’, ging viraal, werd bijna een half miljoen keer bekeken. “We waren op de radio, in de krant, kwamen in talkshows als Op1. Dat had ik totaal niet verwacht.”
“Daarna ben ik dat ook voor het hardlopen gaan doen. Wat ik meemaak, hoe ik me voel, en die kleine vlogjes deel ik op mijn Instagram of op de Facebook-pagina ‘Ik loop hard’, maar ook op de FB-pagina van Rotterdamse hardlopers. Het wordt leuk ontvangen en het moedigt aan. Het stimuleert, want je leest ook reacties als ‘ik had geen zin maar heb toch mijn schoenen aangetrokken, omdat ik je filmpje zag’.”
Hardloper
En dat terwijl het in Rotterdam-Zuid opgegroeide jochie aanvankelijk niks met hardlopen had. “Ik tenniste op regionaal hoog niveau. Ik moest van de trainer ook hardlopen, ik was wat forser gebouwd dan nu. Ik had er een hekel aan. Toen ik een gezinnetje kreeg, tenniste ik minder en tijdens vakanties trok ik wel de hardloopschoenen aan. Als je eenmaal minder vaak tennist, word je niveau ook minder. Ik kwam opeens tekort bij de gasten van wie ik voorheen won, dat ging mentaal aan me knagen. Dus ik besloot te stoppen, deed een week niks, op de bank hangen. Maar mijn spieren gingen protesteren, die gingen vragen naar beweging. En je mist de endorfine, dat stofje dat loskomt bij het sporten. Toen heb ik de hardloopschoenen aangetrokken en ging ik gewoon.”
“Als je dan je voelsprieten opent, alles in je opneemt dat je ziet. Je komt andere hardlopers tegen. Ik begon het leuk te vinden en sindsdien loop ik vanuit mijn woning in Oud-Beijerland om de dag 9,7 kilometer. Ik trainde aanvankelijk nog niet voor een evenement. En werkte tot dusver altijd op de dag van de NN Marathon Rotterdam. Dan kwamen we na de laatste deelnemers het afval opruimen, zoals al die lege flesjes. Dan was je de laatste schakel van het evenement, heb je alsnog ontiegelijk veel kippenvel, want het publiek langs de kant bleef gewoon staan om ook te applaudisseren voor de vuilnismannen- en vrouwen. Dus jij bent ook de held van het parcours. Op een gegeven moment dacht ik: ‘Je bent al aan het hardlopen, het is je eigen stad, loop dat ding nou eens een keer’.”
“Wat ben ik in hemelsnaam aan het doen, dacht ik tijdens mijn eerste marathon”
Mitchel Viljeer
Saamhorigheid
“Tijdens de voorbereiding was 28 kilometer het maximale dat ik liep. Ik red het wel, dacht ik. Maar vlak voordat ik de Coolsingel opdraaide, anderhalve kilometer voor de finish, kreeg ik kramp. Ik ging het Kralingse Bos in, toen ging ik het voelen. Destijds liep je daar nog in de eenzaamheid, nu is het helemaal omgetoverd. De 1/4 Marathon Rotterdam komt er ook langs, ze hebben daar beachtentjes neergezet, standjes met muziek. Voorheen was het een doods punt en kwam die man met de hamer. ‘Wat ben ik in hemelsnaam aan het doen?’, dacht ik toen ook. Ik ging kapot, op mijn eerste marathon … Ik viel stil. Riep iemand uit het publiek langs de kant ‘Je moet blijven doorlopen, anders trekken je spieren samen en dan is het klaar’. Dus toch maar weer in een drafje verder …”
“Dan ga je de Kralingse Plas rond en dan kom je weer in Crooswijk, daar is volle bak muziek. Dat zijn de magische dingen, dan word je gedragen door de muziek en de honderdduizenden mensen langs de kant. En je ziet de lopers om je heen, je ziet dat die ook kapotgaan, dat is goud, dat is kippenvel, die saamhorigheid. Waarbij ik moet zeggen dat ik het finishen de eerste keer niet bewust heb meegemaakt, ik was alleen bezig met die spier. De tweede keer was ik sterk en liep een persoonlijk record van 3 uur en 42 minuten.”
“En of je nou de kwart, de halve of de hele loopt, iedereen staat daar voorafgaand met een doel: een persoonlijke drive, een uitdaging, even de superheld zijn, de saamhorigheid van een groot event voelen, de straten van Rotterdam zijn die dag voor jou afgesloten! En weet je, ik denk dat voor de deelnemers van de 1/4 Marathon Rotterdam, die 10,55 kilometer echt iets spannends is. Omdat het veelal beginnende lopers zijn, die hét willen ervaren, van zo’n groot evenement willen proeven. Dat zijn lopers die er ook maanden voor hebben getraind. Nu we aan het voorspel zijn begonnen, lees ik al vragen van mensen als ‘wat moet ik eten’, ‘wat moet ik meenemen?’ Voor die lopers van ‘de kwart’ heb ik net zo veel respect als de mensen die zichzelf gaan uitdagen op de hele.”
Highlights
Mitchel neemt ons mee over de route van de 1/4 Marathon Rotterdam. “Die start al om 9.15 uur ’s ochtends, vlakbij de Markthal in het centrum van de stad. Dan gaat het over de Prins Beatrixlaan en hartje Rotterdam over een deel van het officiële marathonparcours. Het Kralingse Bos vormt, in tegenstelling tot hoe het voorheen was, die dag het decor van een uitje voor mensen, die gaan barbecueën, aan het strandje zitten. In het bos staan bovendien de loopgroepjes van allerlei verenigingen de lopers aan te moedigen.”
“En dan de kubuswoningen op de Blaak, dat is gaaf. De architect heeft dat heel mooi gemaakt. Elke kubuswoning stelt een boom voor en die groep paalwoningen samen is een complex bos, het Blaakse Bos. Als je daar dan onderdoor loopt en je kijkt omhoog, dan duizelt het gewoon. Dat is echt een uniek stukje. Bij het rondje Kralingse Plas heb je vanaf de Plaszoom op een gegeven moment zicht op de stad, het rustige Kralingen, de mooie huizen.”
“Dan gaan we naar het eindpunt, de Coolsingel, die is helemaal vernieuwd. Als je er jaren niet bent geweest of nooit hebt meegedaan, dan weet je niet wat je ziet. Een brede straat, prachtig aangekleed voor die ene dag, afgesloten, en daar loop jij! Een iconische plek. Als Feyenoord een prijs pakt, staat het daar voor de huldiging op het Stadhuis hélemaal vol, hangen de mensen in de lantaarnpalen. En op 10 april mag jij het applaus van de genodigden, zoals burgemeester Aboutaleb, over je heen laten komen. Dan wandel je door richting het Hofplein, daar krijg je de medaille en die cape om je heen om je warm te houden. Dat is kicken.”
“In Crooswijk, dat zijn magische dingen, daar word je gedragen door de muziek en de honderdduizenden mensen langs de kant”
Mitchel Viljeer
“Het mooie van dit evenement is tevens dat er onderweg videoboodschappen op een groot scherm worden getoond voor de deelnemers aan de marathon, onder het motto NN Hardloopsupporter. Aan de hand van de chip die je draagt, weten ze waar je bent. Dat geeft je zó’n boost. Mijn collega’s hebben dat al eens gedaan, dan word je echt opgetild. En wie weet is ‘de kwart’ van dit jaar voor mensen een opmaat naar een halve of een hele tijdens de volgende editie. En ik merk het op social media, de voorpret is al begonnen. Het gaat weer leven. Dan lees je over emotie, over veerkracht en passie. Zo stimuleren we elkaar om er op uit te gaan. Ik zeg altijd ‘zet die voelsprieten open, zet je glimlach op’. Als je dat doet, zie je hoe mooi de omgeving is, zie je andere mensen teruglachen. Je doet het samen. Zet wat muziek op, je favoriete nummers, dan zweef je over het asfalt of de straatstenen. Af en toe even versnellen, van lantaarnpaal tot lantaarnpaal. Soms een fietser proberen bij te houden, waarbij je tegenwoordig wel eens bedrogen uit komt, dan blijkt het een elektrische fiets te zijn …”
Spontaniteit & ambiance
“Afgelopen zondag was ik even hier, dan doe ik een ‘rondje Zuid’, over de Erasmusbrug en dan via de Willemsbrug – een icoon – terug. Dan loop ik even in Rotterdam, de stad waar ik zo’n enorme binding mee heb. Mensen die je herkennen, willen op de foto. Of je hoort ‘hé, blij ei, supertof wat je doet’. Het geeft mij ontzettend veel energie als ik een glimlach op iemands gezicht mag toveren. Die vrolijkheid delen via socials, in deze coronatijd, ik denk dat ik het op een heel mooi moment heb mogen doen. Maar het gebeurt wel puur uit enthousiasme. De spontaniteit moet blijven, ik deel alleen iets als ik denk dat het leuk is. Ik wil niet dat het gemaakt is.”
“Hardlopers die elkaar tegenkomen, groeten elkaar ook altijd oprecht. Dat is dat gevoel dat je met elkaar deelt. Even je hardloopschoenen aan, even die uitlaatklep, die machinekamer op gang brengen. Dat ontstaat na een minuut of vijftien, dan ga je zweten en verbranden, dan wordt de endorfine opgewekt. Dan kun je alles aan. Maar in de minuten daarvoor denk ook ik wel eens, ik kan nog terug. Of dat je in de gang staat en het regent pijpenstelen … Het is een bijzondere sport, die je altijd kunt beoefenen. En bij een evenement voel je de grote saamhorigheid, dus ik raad het mensen altijd aan om het eens te proberen. Als je van de ambiance wilt proeven, pak dan de1/4 Marathon Rotterdam, omdat het een heel mooi aangekleed parcours is.”
