Hardloopavonturen uit het Buiteland: Montserrat Trail Run in Barcelona

Nederland is een mooi hardloopland, maar buiten ons vlakke landje is nog veel meer te beleven. In deze rubriek delen we daarom de hardloopavonturen van lopers op bijzondere plekken. In de vierde aflevering vertelt Giel Mertens (30) uit Barcelona over de Montserrat Trail Run (met 1500 hoogtemeters). “Ik rende als een Hollander die berg af.”

Mertens is van oorsprong afkomstig uit het Limburgse Baarlo. Inmiddels woont hij ruim zes jaar in Barcelona. Waar hij in zijn jeugdjaren vooral veel op de tennisbaan te vinden was, zocht hij in Catalonië naar een nieuwe invulling van zijn sportieve activiteiten. “Ik zocht iets waar ik beter in kon worden. Hardlopen en fietsen deed ik al regelmatig, maar dat is hier flink geïntensiveerd. Doelen stellen en daarnaartoe werken. Dat is heerlijk aan het hardlopen.”

Vijf marathons

Inmiddels heeft Mertens vijf marathons op zijn naam staan. Hij liep de mythische afstand in Eindhoven, Athene, San Sebastian en twee keer in Barcelona. Toch heeft een nieuwe toptijd op de marathon geen topprioriteit meer, want inmiddels is hij in de ban van trailrunning. Iets dat per toeval ontstond.

Een vriend stelde Mertens voor om samen deel te nemen aan de Montserrat Trail Run. De Montserrat, volgens sommigen de meest mysterieuze en belangrijkste berg van Catalonië, wordt daarbij over kleine, smalle kiezelpaadjes op- en afgelopen. In totaal zo’n 27 kilometer.

Het werd een ervaring om nooit te vergeten. Niet alleen door het fenomenale parcours, maar ook door de sfeer tussen de lopers. Mertens: “Er heerst kameraadschap. Bij drankposten wachtten we rustig op onze beurt en tijdens de race wisselden we gelletjes uit. Dat is anders dan bij een reguliere marathon. Dan heeft iedereen de blik op oneindig en kijken mensen voortdurend op hun klokje.”

Losse veter

En dat was toch even wennen voor Mertens. Hij startte midden tussen de deelnemers, maar na één kilometer liep hij bijna vooraan. “Ik zat nog in de racemodus, terwijl de rest rustig begon. Ook werd ik even gecorrigeerd door de organisatie nadat ik doorliep met een losse veter. Ik kreeg aanvankelijk een soort paniekreactie, omdat ik daardoor tijd zou verliezen. Maar even later realiseerde ik dat een snelle tijd niet relevant is. Dus ik heb die veter netjes gestrikt.”

Zijn sterke start resulteerde erin dat hij als tiende op de top kwam. Maar de afdaling bleek specialistenwerk. “Die Spanjaarden stoven me voorbij. Zij gingen ongelooflijk hard, terwijl ik geen techniek had. Ik had zelfs geen echte trailschoenen. Daar had ik ook nog nooit over nagedacht. Ik rende als een Hollander die berg af.”

Mist

Ondanks dat zijn techniek nog te wensen overliet, wist hij tijdens de race dat dit niet zijn laatste trailrun zou zijn. Hij genoot volop van het evenement. “We startten vroeg in de ochtend. Door de mist renden we de berg op. Op de top stak de zon net boven de mist uit. Dat was geweldig.”

Ook de sfeer na afloop bleef hem lang bij. Waar de meeste mensen na een marathon hun eigen weg gaan, bleef iedereen hier hangen. “Samen vierden we dat we de finish haalden”, zegt Mertens. “We gingen met 200 man worstjes eten en bier drinken. Tussendoor druppelden de lopers binnen. De schaafwonden lieten zien dat niet iedereen ongeschonden aan de finish kwam. Wat ook mooi was: de podiumceremonie begon nadat de laatste loper binnen was. Dat leek uren te duren, maar het zorgde wel voor een bijzondere sfeer.”

 

Mertens tijdens de Midnight Run in Barcelona
Obstakels

De Nederlandse inwoner van Barcelona finishte de Montserrat Trail Run zonder problemen. Sterker nog: hij vond de reguliere marathons zwaarder, ondanks dat die qua tijd sneller gingen. “Eerlijk gezegd zag ik toen meer af. Tijdens de marathons liep ik constant op een hoge hartslag. Op een bepaald moment is de tank leeg. Dan wordt het overleven. De intensiteit tijdens een trailrun is lager, want je bent voortdurend bezig met temporiseren. Ik zie het ook meer als een tocht dan een race”, zegt Mertens die wel moest opletten voor onverwachte obstakels. “De afdalingen zijn technisch. Zeker de tweede helft van het parcours was pittig, want ik raakte vermoeid. Soms was ik bang om een misstap te maken, dus ik was vooral blij dat ik heelhuids de finish bereikte.”

Niet veel later stond Mertens aan de start van een ander event: de Midnigh Run in Barcelona. Een trailrun waarbij de deelnemers in het donker startten en finishten op de Tibidado, een heuvel van 512 meter. “Dat was heel gaaf. We liepen volledig in het donker over singletrack. Op ons hoofd hadden we lampjes. Op de top renden we oor de kerk en zagen we de stad in het donker. Heel bijzonder.”

Sevilla

Mertens bereidt zich op dit moment voor op de marathon van Sevilla, die voor februari 2023 op de planning staat. Stiekem kijkt hij ook al naar de trailmarathon van Barcelona, in oktober 2023. Als voorbereiding loopt hij over de mooie gravelpaadjes in de heuvels van Barcelona. “Lange duurtrainingen doe ik zelden meer op asfalt. Ik ga altijd de heuvels in. Het is minder voorspelbaar, je beleeft de natuur veel intenser en het is beter voor het lichaam. En daarbij: het is hier altijd mooi weer.”

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?