Twee dagen voor de marathon is in de grootste stad ter wereld nog niets te zien van het evenement dat aanstaande is. In een recordtempo bouwen de Japanners alles op, om het vervolgens weer net zo snel af te breken. Eén dag na de marathon, die gelopen werd op zondag 5 maart, is in de stad niets meer terug te zien van de happening.
Een hele andere beleving in vergelijking met de andere (dertien in zes jaar) marathons die ze liep. “Ik denk dat het met de cultuur te maken heeft. Ze willen de stad zo min mogelijk belasten”, zegt Maxime. “Daarnaast merk je dat het in Tokio minder leeft. De stad is daar gewoon te groot voor. Het is echt die ene dag, terwijl je er in Boston of New York in zo’n week niet onderuit kunt.”
Rust
Toch werd het een geweldige ervaring voor Maxime. De rust, de beleefdheid, de vele Japanners lang de kant en het parcours dwars door de stad maakte het voor Maxime bijzonder. “Het is niet zo druk of chaotisch als in andere steden. Daarnaast zijn de mensen heel beleefd. Dat zie je terug langs de kant. Het is geen publiek dat uitzinnig staat te schreeuwen. Ze klappen juist heel beleefd. Het is mooi om onderweg de Japanse cultuur te ervaren.”
Ook opvallend: Maxime zag geen enkele gelletje op de grond liggen. “Of dan alle clichés waar zijn die we als westerlingen horen over Japan? Ja, ik denk het wel. Ik vond het in ieder geval heel bijzonder om het op deze manier mee te maken.”
Erehaag
Het evenement kenmerkt zich door de vele vrijwilligers. Dat zijn er zelfs meer dan de 40.000 (180 Nederlanders, red.) deelnemers. Na afloop vormen ze een grote erehaag voor de gefinishte deelnemers. Maxime: “Ze stonden daar twee rijen dik. Het is voor hen dé manier om hun enthousiasme en respect te uiten naar de deelnemers.”
Lees ook: Hardloopavonturen uit het buitenland: Halve marathon van Spitsbergen
Moeizame voorbereiding
Het was voor Maxime haar dertiende marathon in zes jaar. Haar basis is dus dik in orde. En dat was maar goed ook, want haar voorbereiding viel behoorlijk in het water. “Ik heb maar zes weken kunnen trainen. En daarin kon ik geen lange duurloop doen. Ik had weinig verwachtingen, maar met een tijd van 3 uur en 36 minuten ben ik dik tevreden. Dat was een positieve verrassing”, zegt Maxime.
Big Six
Tokio was voor Maxime niet in de laatste plaats een speciale race, omdat het voor haar de laatste marathon was om de Big Six te voltooien. Ze heeft nu de grootste en meest prestigieuze marathons ter wereld op haar naam staan. New York, Boston, Chicago, Berlijn, Londen en dus Tokio prijken op haar lijstje. “Ik heb die grote Six Star medaille opgehaald. Dat was het doel. Hoe het begon? In 2018 liep ik met een groepje de New York Marathon. Daar is het ontstaan. Drie meiden van ons groepje hebben het inmiddels gehaald. En ja, ik ben er wel trots op.”
Boston en London
Als je de Big Six gelopen hebt, is natuurlijk de vraag: welke blijft je het meest bij? Maxime noemt Londen en Boston. “Londen 2021 was net na de pandemie. De sfeer in dat startvak was ongelooflijk. En tijdens de race, die langs alle bezienswaardigheden van Londen ging, hoorde ik mijn eigen muziek niet. De mensen moedigen je enorm hard aan. In Boston was de sfeer ook fantastisch. De hele stad ademt de marathon. Dat merk je als je na afloop door de stad loopt en iedereen je feliciteert. Waanzinnig.”
Halve marathons
De Big Six is voltooid. Maar na een rustperiode van een paar maanden gaat Maxime voor een nieuw doel. Ze wil de vijf meest prestigieuze halve marathons van Europa lopen: Lissabon, Praag, Kopenhagen, Cardiff en Valencia. Maar eerst even genieten van het voltooien van de Big Six. Die medaille krijgt ongetwijfeld een mooie plek.
Lees ook: Marathon van Valencia: ‘Het is alsof je de hemel binnenloopt’
Heb jij ook een bijzonder hardloopavontuur uit het buitenland? Laat het ons weten via een DM of stuur een e-mail naar info@sportsmedia.nl
