Hij woont samen met zijn vriendin in Zonnemaire op Schouwen-Duivenland. Binnen een paar minuten zijn Barry en Rosanne in de bossen en duinen om te lopen. En dat doen ze veel. Zo’n vijftien tot twintig uur in de week.
Het hardloopvirus kreeg Barry rond 2015 écht te pakken. De voetbalschoenen hing de 38-jarige ergotherapeut aan de wilgen. Vanaf dat moment trainde hij serieus voor hardloopwedstrijden. “Ik had veel mensen in mijn omgeving die erg enthousiast waren over het lopen van marathons. Het zou voor een ultieme vorm van discipline, sportbeleving en emotie zorgen. April 2016 liep ik de Rotterdam Marathon. En ik moet zeggen: ze hadden gelijk.”
Bossen en duinen
Barry is verkocht. Vanaf dat moment is hij voortdurend op zoek naar dát gevoel van voldoening en emotie. Rond die periode merkt hij ook meer plezier haalt uit het lopen door de bossen en duinen, dan op de weg. Met dat in het achterhoofd reisde hij in 2018 met Rosanne naar Oostenrijk. Daar liep het stel de Stubai Ultratrail, een 63 kilometer lange tocht. Barry: “Daar kreeg ik een flinke tik op mijn neus. De 5.100 hoogtemeter kwamen hard aan én ik finishte maar net binnen de tijd. Maar het was geweldig. De prachtige zonsopkomst op een verlaten bergtop, motiverende gesprekken met Europeanen, Brazilianen en Chinezen én de support langs de kant hielden me op de been.”
Barry gaat zich daarna écht verdiepen in trailrunning. “Ik stelde het finishen van een 100-mile wedstrijd tot doel. Het hardlopen in deze vorm is voor mij één van de meest pure vormen van sport en emotie. Je kunt alleen van jezelf verliezen, je bent meestal in een prachtige omgeving en aangewezen op je eigen fysieke en mentale capaciteiten.”
UTMB
Maar Barry wil niet zomaar aan een 100-mile wedstrijd deelnemen. Hij wil aan de start staan van de Ultra Trail du Mont Blanc (UTMB), de beroemde ultraloop met start in het charmante Franse dorpje Chamonix. De race gaat over bergtoppen in Zwitserland, Frankrijk en Italië, waarbij over toppen van meer dan 2.000 meter hoog wordt gelopen. Maar om een startbewijs te halen, moet Barry punten halen.
Eindeloze beklimming
En dat doet hij tijdens de Torn dera Val d’Aran (VDA). Een race van 161 kilometer met 10.000 hoogtemeters. Barry geniet van de sfeer en de omgeving, maar hij heeft het ook zwaar. Heel zwaar. “De beklimming van de Sant Joan de Toran naar Pas Estret, tussen kilometer 70 en 85, duurde voor mijn gevoel eindeloos. De beklimming was 10 kilometer lang, 1200 hoogtemeters en zonder beschutting. Zonder de hulp van een Britse loper was ik misschien uitgestapt. Wat hij zei? ‘You’ve already done the hard part. So put on your big-boy shirt and finish this thing’.”
Een paar uur later op het 147-kilometer punt beleeft Barry opnieuw moeilijke momenten. Hij moet nog één berg beklimmen, maar dat voelt na twee nachten zonder slaap als een onmogelijke opgave. ‘Just 9 miles to go and 6 hours do to it. Easy!’, zei een arts op een van de verzorgingspunten.
Ereronde
Die woorden hielpen, want Barry bereikte de finish. “Op het moment dat ik het bos verliet en terug kwam in Vielha stond mijn vader alleen op me te wachten. Een emotioneel moment. Voor mij de bevestiging dat ik het écht gedaan had. Even later liep ik een langzame ereronde langs de terrassen en huizen in het centrum van Vielha. Iedereen applaudisseerde alsof ik de winnaar was. Aan het einde van het rondje wachtte mijn vriendin en mijn moeder me op én mocht ik de grote bel luiden. Iets dat alleen is toegestaan voor de atleten die de race finishen. Dat gevoel was onbeschrijflijk.”
Finishen met je hoofd
Een 100-mile wedstrijd uitlopen is weinig mensen gegeven. Hoe houd je dat mentaal vol? Heeft Barry nog tips? “Ik focus me steeds op iets nieuws. Dat kan zijn de korte afstand naar het volgende bevoorradingsstation, de plek waar ik mijn vriendin zie of op de top van de berg. Dat leidt me af van de enorme afstand die ik moet overbruggen. Een goede fysieke conditie is cruciaal, maar de finish van een ultramarathon haal je met je hoofd.”
Het finishen van de VDA zorgde ervoor dat Barry op 1 september aan de start staat van de (UTMB). “De start van de UTMB is de grootste beloning voor zes jaar trainen. Ik heb al die jaren ernaartoe gewerkt om deel uit te maken van die groep lopers die in Chamonix op het Place de Triangle d Lámité van start gaan. Ik kan niet wachten tot conquest of paradise begint te spelen en kijk uit naar de eindeloze vergezichten van het Mont-Blanc massief en de gletsjers.”
