Hardlopen is tegenwoordig een hobby, vroeger was het vooral ‘moeten’. “Als ik me moest klaarstomen voor een nieuw basket balseizoen, was het altijd een verplichting. Er is geen betere manier om conditie op te doen dan door hard te lopen. Ik ben van kinds af aan niet anders gewend. Wist dat ik er met name in de zomer hard aan moest trekken. Mijn vader Rahal Frikh was mijn coach, hij stond dan met een stopwatch bij de lantaarn paal te wachten. En dan rende ik steeds hetzelfde ‘rondje buurt’, om me klaar te stomen voor het nieuwe seizoen.
Statistieken
Hij hield de tijden bij, keek of het wel snel genoeg was. Hij was de man van de statistieken, stond helemaal achter mijn carrière en wilde mij beter maken. Daar ben ik nog steeds enorm dankbaar voor. Ook met zwemmen en basketbal zelf kon je natuurlijk conditie opdoen, maar met hardlopen ging dat het best. Eenmaal bezig met het seizoen train je natuurlijk veel, op een gegeven moment dagelijks en soms zelfs meerdere keren per dag, en houd je je conditie wel op peil. Maar zeker in de jeugd moest ik er zomers flink aan trekken met hardlopen.”
Saai en eentonig
De tijden zijn veranderd. Nu moet ze ook niet meer lopen, maar mag het. “Ik vond het aanvankelijk maar saai. Eentonig. Ik was natuurlijk basketbal gewend, het spelletje. Dat is heel agile. Stoppen, sprinten, rennen, springen, schieten. Omhoog springen, vooruit springen, terugrennen, verdedigend voetenwerk. Links, rechts. Het is allemaal bewegen, maar heel divers.” De trainingen waren zwaar. “Vroeger ging de wekker vaak om vijf uur, omdat de coach wilde dat je om half zes een mijl ging rennen met het team om discipline te tonen. Nu ren ik gewoon omdat ik het zelf wil, omdat ik het fijn vind om fit te blijven.”
Wil je het hele artikel lezen? Lees dan verder via Blendle of bestel het magazine online.
