Vooral de beslissing vorige week om een streep te zetten door de 1.500 meter, nam de tweevoudig wereldkampioene van 2019 met pijn in het hart. “Na finales heb ik nog zoveel adrenaline in mijn lichaam, dat ik de nacht erna nauwelijks slaap”, legde ze uit. “Dan zou ik op weg naar de marathon drie nachten niet goed slapen en dan wordt het wel heel moeilijk.”
‘We gaan zien wat er gebeurt’
Want gedurende de persconferentie wordt toch wel duidelijk dat deelname aan de marathon heel bijzonder is voor Hassan, die de eerste twee marathons van haar loopbaan in Londen en Chicago op haar naam schreef.
“Ik wil heel graag een medaille op de marathon, dat is toch wel een beetje een droom. Maar of dat lukt met dit programma, ik weet het echt niet. Mijn kortste periode tussen een 10.000 meter en een marathon was tot nu toe zes weken. Straks is dat iets meer dan een dag. We gaan zien wat er gebeurt.”
Juist omdat ze dit programma tijdens een atletiektoernooi nooit eerder afwerkte, kan ze niet inschatten waarop ze de meeste kans op goud maakt. “In Tokio kon ik dat redelijk inschatten, maar nu…. Je zou kunnen zeggen dat ik de grootste kans maak op de 5.000 meter omdat dat mijn eerste afstand is, maar misschien maak ik juist een heel goede kans op de marathon omdat ik heel goed met de pijn kan omgaan, want het gaat natuurlijk pijn doen. Ik kan er echt heel weinig van zeggen.”
Zátopek inspiratie
Met het programma waarvoor Hassan kiest, dringt die vergelijking zich op met de legendarische Tsjecho-Slowaak Emil Zátopek, die tijdens de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki goud won op de 5.000 en de 10.000 meter en op de marathon. Het is een inspiratiebron voor Hassan. “Zeker Wel! Toen ik goede tijden ging lopen deze afstanden, hoorde ik de vergelijking weleens en toen heb ik een keer film over hem gezien. Wat hij deed was echt geweldig, maar het was ook een andere tijd. Ik wil heel graag een medaille winnen op alle drie de afstanden, maar driemaal goud, dat wordt heel moeilijk.”
