Campingseizoen huize Butter-Rol weer geopend

Liggend in de Portugese zon in het hardlopersoord Monte Gordo gaan mijn gedachten uit naar de komende periode. Een periode waarin Michel weer een maand gaat trainen in Kenia en aansluitend de hoogtetent in duikt. En dat laatste is waar deze column over gaat. 

Wanneer ik thuis kom uit mijn werk, hoor ik mijn schoonmoeder en Michel druk praten. Het gepraat komt van zolder. Het is weer zover, het campingseizoen in huize Butter-Rol is weer geopend. Mijn schoonmoeder en Michel komen 10 minuten later naar beneden met een rood hoofd en voldane blik. ’Hij staat weer’, wordt mij verteld. Na het avondeten tillen Michel en ik een tweepersoonsbed, een campingtafel en een bureaustoel de tent in. Michel springt snel onder de douche en ik hoor hem 10 minuten later de rits van de tent open en dicht doen. Ik ruim beneden de tafel af, maak de kookplaat schoon en zet de vaatwasser aan. Ik krijg een Whatsappje: ‘kun je de generator op 7 zetten?’ Ik loop de trap op naar boven en manoeuvreer mijzelf onder een slang door. Ik druk een knop in op een groot apparaat waar een pompend geluid uitkomt. De generator staat namelijk een verdieping lager dan de tent. Via een doorzichtige slang wordt er lucht uit de tent gezogen de generator in. Deze generator zet de lucht om in lucht met minder zuurstof en pompt het weer omhoog de tent in. Vervolgens kleed ik mij snel om en dribbel naar de atletiekbaan. Als ik thuiskom van de training krijg ik een Whatsappje vanaf 1800m hoogte: ‘Een kom yoghurt met kwark, een handje noten, 2 mandarijnen, een appel, en een kopje thee. Kus.’ Ik neem een groot glas limonade, zet de waterkoker aan en pak ondertussen de rest van het lijstje. Ik zet alles op een dienblad en loop naar boven. Op zolder aangekomen doet Michel de rits van de tent snel open. Ik geef hem het dienblad, krijg een kus en de rits gaat weer dicht. Dit is het beeld van de komende maand.

Af en toe kruip ik bij Michel in de tent en kijken we samen een serie op Netflix of oefenen we voor een broertje of zusje voor Milou. Ja, dat kan gewoon hoor, in een tent en op hoogte. Hij beslaat alleen een beetje en de temperatuur stijgt.

Voordat Milou er was, sliepen we samen in de tent. Nu Milou er is, lig ik liever een verdieping lager zodat ik haar beter kan horen wanneer ze huilend wakker wordt van een nachtmerrie. Milou heeft nog niet zo goed in de gaten waarom papa in een tent slaapt. Voor het slapen gaan mag ze vaak nog even bij papa in de tent en springt ze vrolijk op het bed. Ze knuffelt met Michel en wanneer ze er weer uit gaat roept ze vrolijk: ‘doei papa’. De volgende ochtend haal ik Milou uit bed en leg haar nog even bij mij in bed. Als we later beneden komen, zit Michel aan de koffie. 

Michel verblijft zo’n 12 tot 14 uur aaneengesloten per dag in de tent. Hij komt er alleen uit om zijn tanden te poetsen en voor een laatste sanitaire stop voor het slapen gaan. ‘s Nachts komt hij de tent niet uit en hoor ik hem regelmatig afwateren in een bidon. Mensen vragen wel eens aan mij hoe ik dit nu vind. Natuurlijk is het geen romantisch bestaan. Vooral de mooie zomeravonden alleen in de tuin is niet iets waar ik naar uitkijk. Het hoort nu eenmaal bij het leven waar ik voor gekozen heb. Maar des te meer genieten we van de avonden die we wel samen kunnen doorbrengen. 

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?