Nog drie maanden te gaan tot de grote dag: de Geuzenloop op zondag 24 september. Daar sta ik aan de start van de 5 kilometer. Tijd om te weten waar ik sta. Ik doe mijn intervaltimer in de ban. Tot nu toe wisselde ik het rennen af met wandelen. Maar hoe lang kan ik inmiddels achter elkaar rennen? Ik besluit mijn run langzaam dribbelend te doen. Zo voorkom ik dat ik tussendoor toch moet stoppen. Vol goede moed ga ik op pad.
Sneller en sneller
Daar ga ik dan, in slow motion. In mijn fantasie ga ik keihard. Eindelijk word ik niet teruggefloten door een aflopende timer. Steeds als ik een andere loper tegenkom versnel ik mijn pas. Ik stel me voor dat ik lachend over de finish vlieg. Dan heb ik plotseling mijn voorgenomen rondje behaald. Vol verbazing staar ik naar het pad waar ik begon te rennen. Mijn blik volgt de bosrand en het pad terug tot de brug. Daar stopte ik pas. Ik heb ruim twee kilometer gerend. Ik ben verbluft.
Vanaf dat moment wil ik alleen nog vooruitgang boeken. Ik gebruik de Strava app om bij te houden hoe snel ik ga en hoe ver ik kan. Onderweg moedig ik mezelf aan om sneller te rennen. Thuisgekomen grijp ik al hijgend meteen naar mijn telefoon om de statistieken te bekijken. Week na week zie ik langzaam mijn tijd van 10 minuten, naar 9 minuten per kilometer kruipen. Eenmaal haal ik zelfs 8,5. Ik ben trots als een pauw.
Lees ook: Column Floortje: Ik maak de kilometers die jij niet meer kan lopen – RunningNL
Rotloopje
De week erop kom ik opnieuw blij thuis. Ik heb heerlijk gelopen en voel me fitter dan ooit. Ik plof op de bank, open de app, en ontdek dat mijn tijd flink achteruit is gegaan. Meteen dooft het euforische gevoel uit. Teleurgesteld en chagrijnig stap ik onder de douche. Wat een rotloopje.
Die zondag heb ik een slechte dag. Mijn dagelijkse bezigheden voelen zwaar. Mijn spieren willen niet meewerken en ik voel me voortdurend moe. Ik hang al uren rond in pyjama. De twijfel slaat toe of ik zal gaan hardlopen. Ik bak er vast niets van. Maar rennen doet mij teveel plezier om het over te slaan. Ik heb gerend door vrieskou, bloedhitte, na slechts een paar uur slaap en met griep onder de leden. Wat er ook gebeurt, het moet altijd doorgaan. Dus wissel ik mijn pyjama in voor mijn loopkleding.
Wat is mijn doel?
Rustig joggend geniet ik van de frisse buitenlucht en de beweging. Ik jaag mezelf niet op. Mijn spieren ontspannen en mijn humeur verbeterd al snel. Thuisgekomen voel ik me voldaan. Strava vertelt me dat ik ruim tien minuten per kilometer heb gelopen. Ik was langzamer dan ik in weken ben geweest. Ik vind het helemaal niet erg. Blij trek ik mijn pyjama weer aan. Ondanks mijn slechte dag heb ik toch iets bereikt vandaag. Dus wat maakt het uit welke tijd ik haal tijdens de Geuzenloop? Ik besluit dat mijn enige doel is om het te behalen, zolang ik maar voor de bezemwagen blijf.
