Floortje

Column Floortje: Ik maak de kilometers die jij niet meer kan lopen

Floortje van Veen herstelde van lymfeklierkanker. Hoewel de artsen haar als genezen verklaarden, ervaart ze nog dagelijks de gevolgen van de zware behandelingen. Op weg naar volledig herstel is hardlopen een belangrijk onderdeel. Maar dat gaat niet zonder horten en stoten én ongemakkelijke momenten. Floortje schrijft maandelijks een column voor Running.nl. Vandaag deel 4.

Dinsdag sliep ze in. De aarde stopte met draaien. Niets is belangrijk meer. Ik voel me opgesloten in mezelf. Huilen kan ik niet. De vloer is nog bezaaid met haren.. Mijn hond Diva is er niet meer. Mijn leven is ontwricht. Buiten brengt iedere straat en elk park duizend herinneringen naar boven. Waarom nog opstaan als ik niemand heb om voor te zorgen?

Blijven lopen

Ik kan één reden bedenken. Terwijl het leed op mijn schouders drukt, wurm ik mijn hardloopkleding aan. Ik ga naar buiten. Moeizaam ren ik door de straten waar we dagelijks samen liepen. Hier snuffelde ze, daar deed ze een plas. Lopen, commandeer ik mezelf, gewoon blijven lopen. De ene voet voor de ander. Blijven ademhalen. Even is er niets anders dan het geplof van mijn schoenen op het asfalt en het lange pad voor me. Ik kom in een flow en merk dat endorfines hun werk doen. Even is alles goed. Dan maakt de runner’s high plaats voor de runner’s cry. Eindelijk huil ik.

Thuisgekomen ziet alles er anders uit. Alsof er wat kleur terug is. Ik heb iets behaald om trots op te zijn. Even was ik mijn hoofd uit. Beweging en buitenlucht deden me goed. Ik voel me een lichter, rustiger. Ik realiseer me weer dat ik een doel heb. De Geuzenloop is al over drie maanden, en ik ben op de helft van mijn training.

In actie

Rennen met mijn rouw onder mijn arm blijkt een krachtige motivator. Vanaf dat moment gebruik ik hardlopen om mijn gevoelens te verwerken. Het liefst ga ik in de avond, zo ontloop ik letterlijk de herinnering van knuffelend op de bank televisie kijken. De intensieve beweging helpt me om weer één te worden met mijn lichaam. De vastzittende emoties komen eruit. Stap voor stap verwerk ik het grote verlies. Iedere keer ren ik zomaar een paar minuten meer, en voor ik het weet kan ik ruim twee kilometer achter elkaar hardlopen.

Hardlopen verminderd somberheid en stress. Het levert mij steeds weer een fijn gevoel op. Ook al duurt het maar kort, ik hou me eraan vast als aan een reddingsboei. Met de Geuzenloop in het vizier hervind ik mijn mentale kracht en krabbel langzaam weer op.

Vaarwel, lieve Diva. Ik beloof je alle kilometers te maken die jij niet meer kan lopen.

Lees ook: Column Floortje: Gewoon doen alsof

5k voor KiKa

De impact van mijn doel is belangrijker geworden dan ik van te voren had ingezien. Daarom besluit ik deze loop ook in te zetten om anderen te helpen. Via de website van Stichting KiKa (Kinderen Kankervrij) maakte ik een actiepagina aan. 5K voor KiKa. Met het geld dat ik ophaal door de Geuzenloop te voltooien, hoop ik een klein beetje van het leed in de wereld te verminderen.

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?