We spreken Lau enkele weken na de slechte uitslag van de MRI-scan. Ze blijkt een scheurtje te hebben in de adductor, de spier aan de binnenkant van het bovenbeen. Maanden had ze last van haar hamstring. Die raakte overbelast, omdat ze moest compenseren. De scheur in de adductor verminderde namelijk haar stabiliteit.
Is dit voor het jou het dieptepunt van 2024?
“Absoluut. In 2022 en 2023 was ik vrijwel alleen maar geblesseerd. In november vorig jaar begon ik met opbouwen. Op Oudejaarsdag maakte ik na bijna anderhalf jaar mijn rentree bij de Sylvestercross. Toen bedacht ik: ik wil op het EK cross in Antalya staan (vond plaats op 7 dec, red.). Ik had daar echt alles op gezet. De cross vind ik het allerleukste wat er is. Ik ben er ook relatief goed in ten opzichte van de baan (Lau won in 2019 zilver bij het EK cross onder 23, red). Daarom is het extra balen dat er nu op het laatste moment een streep door ging.”
Hoe erg is de blessure?
“Dat is moeilijk te zeggen. Normaal gesproken staat voor zo’n blessure 6 tot 8 weken herstel. Maar omdat ik er een tijdje mee doorgelopen heb, is het moeilijk te voorspellen. We bekijken het week per week. Maar het kwam wel hard aan, ik had écht niet gedacht dat ik een scheur zou hebben.”
Je bent inmiddels ervaringsdeskundige. Hoe ga je om met blessures?
“Ik heb geen problemen om mijn motivatie te vinden. Ik ben eerder overgemotiveerd, waardoor de kans op nieuwe blessures altijd aanwezig is. Maar inderdaad, omdat ik al aardig wat blessures heb gehad, weet ik nu vrij goed wat ik wel en niet kan doen. Ik stap makkelijk op de crosstrainer of op de fiets voor een alternatieve training, ook zwemmen vind ik leuk om te doen.”
Is dat altijd zo geweest?
“Nee, vroeger zat ik dan in zak en as. Als de blessure over was, ging het weer beter met me. Wat mentaal nu goed werkt, is dat ik weet dat ik door alternatief te trainen ook heel fit word.
Hardlopen blijft helaas een blessuregevoelige sport, ook voor recreanten. Heb je tips hoe je ermee om kunt gaan?
“Als je geblesseerd bent, doe dan dingen waar je energie uithaalt. Benader het wat meer op een speelse manier. Als op je schema staat dat je naar het zwembad moet, maar je hebt écht geen zin doe het dan niet. Dat heeft geen zin. Zoek dan naar iets waar je wél energie van krijgt. Daarnaast vind ik het belangrijk om te waarderen wat je wel kan. Ik ben nu al blij dat ik me lekker moe kan maken op de crosstrainer. Tot slot: zet je verwachtingen niet te hoog. Als je blessure niet overgaat, werkt dat alleen maar averechts.”
EK Rome
Dan over het leukere zaken. Je maakte dit jaar furore met een 7e plek bij het EK atletiek op de 10 kilometer. Was dat voor jou het hoogtepunt?
“Ja, daar ben ik boven mezelf uitgestegen. Ik was al blij dat ik me kwalificeerde. Dat had ik niet eens als doel gesteld, het was al mooi dat ik daar aan de start stond. Ik liep de race van mijn leven: een zevende plek met een persoonlijk record, terwijl ik als dertiende geplaatst was. Ik dacht: wow, nu ben ik écht terug bij de Europese top.”
Marathon
Je hebt eerder verteld dat je uiteindelijk graag de overstap wil maken naar de marathon. Hoe staat het met die ambitie?
“Inderdaad, dat staat nog steeds. Ik heb altijd gezegd dat ik graag naar de marathon wil. Toch is er wel een ‘maar’. Voordat ik de overstap maak, wil ik eerst een langere periode blessurevrij blijven en veel wedstrijden kunnen lopen. Het afgelopen jaar heb ik regelmatig marathontrainingen gedaan. Ik wilde kijken hoe dat is en hoe mijn lichaam daarop reageert. Dat ging vrij goed.”
Is de olympische marathon in Los Angeles een reëel scenario?
“Dat zit zeker in mijn hoofd. Tegelijkertijd kan ik daar nu niks over zeggen. Ik heb de afstand ook nog nooit gelopen, dus ik weet helemaal niet of ik daar goed in ben.”
Sifan Hassan
In de overbruggingsperiode naar de marathon doet Lau er goed aan te putten uit haar trainingservaring met olympische marathonkampioen Sifan Hassan (het was altijd heel gezellig met Sifan’). De twee trainden vanaf medio 2013 vijf jaar samen onder Honoré Hoedt op Papendal.
Hoe heb je de olympische marathon beleefd?
“Ik had spijt dat ik niet naar Parijs was gegaan. Als Sifan loopt, ben ik altijd zenuwachtig. Bij haar weet je nooit goed wat je kan verwachten. Het is altijd een soort van chaos, op een positieve manier. Ik wil gewoon graag dat ze het goed doet.”
Wat heb je van haar geleerd?
“We deden destijds wel vergelijkbare programma’s, maar zij was een paar jaar ouder en kon meer aan. Later is ze in de Verenigde Staten nóg harder gaan trainen. Je ziet hoever ze daarmee is gekomen. Ik heb haar nog weleens gezien als ze in Nederland was. Dan deed ze echt ongelooflijke trainingen, het was haast niet te bedenken dat iemand dat kon.”
“Wat ik ook meeneem, is de combinatie met de korte afstanden op de baan. Dat wil ik ook blijven doen. Ik wil geen klassieke marathonloopster worden die twee keer per jaar een wedstrijd loopt. Ik wil ook andere (weg)wedstrijden en de cross blijven doen.”
2025
Voor Lau, die het liefste loopt op de New Balance 1080 schoen, was 2024 een seizoen met twee gezichten. Enerzijds was daar de opluchting dat ze na twee jaar blessureleed opnieuw wedstrijden kon lopen en bij het EK liet zien dat ze bij de Europese top hoort. Anderzijds is de nieuwe blessure en het mislopen van het EK cross een teleurstelling.
In februari 2025 studeert ze af aan de Radboud Universiteit (Biomedical Sciences). Een studie die ze al die jaren combineert met een topsportbestaan. “Voor mij is het fijn om naast het hardlopen iets anders te hebben. Alleen focus op hardlopen werkt niet voor mij. En natuurlijk, soms ging het ook ten koste van de trainingen. Met name rondom tentamens, dan is het altijd stress. Maar over het algemeen is het goed te doen.”
Op hardloopgebied weet ze nog niet waar haar prioriteit ligt in 2025. “Ik hoop in het voorjaar een aantal wegwedstrijden mee te pakken. Ik kijk met een schuin oog naar de European Championships in Brussel. En die marathon? “Een ding is zeker: ik ga ‘m lopen. Ik weet allen nog niet wanneer. Maar in 2025 nog zeker niet.”
Dit interview is tot stand gekomen in samenwerking met New Balance.
