Ruim vijf jaar na haar laatste behandeling tegen lymfklierkanker liep ze voor het eerst een paar passen hard. Het gebeurde tijdens een wandeling met haar honden. Een klein wonder, zo voelde het. Floortje: “Ik rende gewoon. De eerste keer geloofde ik het niet. Ik probeerde het nóg een keer. Maar ik kon het écht. Ik hijgde wel als een paard, maar dat maakte niet uit.”
Vanzelfsprekend
Het was een bijzonder moment voor Floortje. Voor haar ziekte was hardlopen vanzelfsprekend. Na een volle werkweek draaide ze haar hand niet om voor een rondje van 5 of 10 kilometer. “Ik vond het lekker om te doen. Mijn hoofd leeg maken in de buitenlucht, heerlijk! Ik deed mee aan evenementen, waarbij ik stapje voor stapje vooruit ging. Het ging met een vanzelfsprekendheid waar ik destijds niet bij stil stond.”
Medische molen
Op een bepaald moment lukte hardlopen niet meer. Ze belandde in de medische molen. Diagnose: lymfklierkanker. Floortje: “Opeens was er geen toekomst. Alleen het nu.” Hoewel de artsen haar inmiddels schoon verklaarden, hebben de chemokuren, stamceltransplantatie en immuuntherapie hun sporen nagelaten. Haar energielevel is laag en ze loopt snel spierkampen op. ’s Nachts rondjes lopen om van de krampen af te komen, is eerder regel dan uitzondering. Ook zijn haar gewrichten gevoelig. “Ik hoop dat het beter gaat en dat ik op en duur weer kan werken. Daarin speelt hardlopen een belangrijke rol. Het helpt me om weer fit te worden”, vertelt Floortje.
Honden
Haar honden zorgen op dit moment voor een dagritme. In de ochtend een wandeling, daarna rusten, in de middag werken aan haar autobiografie en ’s avonds nog een kleine ronde of op bezoek bij familie of vrienden. Dat is haar programma. Doorzakken op een zaterdagavond of een dag met allerlei afspraken en activiteiten is er niet bij. “Ik moet echt naar mijn lichaam luisteren.”
In dat dagritme is zo nu en dan ook een hardloopsessie opgenomen. Langzaam werkt ze toe naar de 5 kilometer van de Geuzenloop in Zoetermeer. Die staat gepland op 24 september van dit jaar. Ze loopt het evenement samen met haar vader. “Hij maakte alles mee toen ik ziek was. Het is bijzonder dat hij al die jaren naast mij stond.”
Column
In de route daarnaartoe neemt Van Veen de volgers van RunningNL mee. Dat doet ze met een maandelijkse column die op running.nl geplaatst wordt. Waar ze over gaat schrijven? Floortje: “Over momenten dat andere hardlopers in de nieuwste schoenen voorbij flitsen en ik mezelf afvraag: wat ben ik aan het doen? En vinden mensen mij niet raar als ze mij zo bezig zien?”
Floortje heeft iets te vertellen. “Er zijn veel mensen die in zo’n positie zitten. Mensen die kanker hebben of een andere chronische aandoening. Misschien denken zij ook wel dat ze het niet kunnen. Ik hoop hen te inspireren. Ook al sta je er niet hetzelfde voor als een ander, dan kun je er ook komen. Dat wil ik graag delen.”
De columns van Floortje van Veen zijn één keer per maand te lezen op Running.nl. Lees hier haar eerste column.
