Van de tennisbaan naar de marathon: mijn weg naar #demooiste

In aanloop naar de NN Marathon Rotterdam publiceert RunningNL in samenwerking met RunningDirect en Asics iedere week een video van Lexie Stevens. Zij geeft als ex-proftennisster een uniek inkijkje in haar voorbereiding op de #demooiste. Op de website van RunningNL schrijft ze tijdens deze periode vijf blogs over haar ervaringen. Vandaag deel 1.

Daar gaan we dan: trainen voor 42 en een beetje hele zware kilometers. Als geboren en getogen Rotterdamse is het altijd al een droom geweest om ooit #demooiste te lopen, de NN Marathon Rotterdam. En ja, ik besef me al te goed dat dit een droom is waarin ik mezelf even een paar uur helemaal naar de kloten ga lopen. En dit zeg ik ook nog als iemand met relatief weinig ervaring met hardlopen.

Tenniscarrière

Zes maanden geleden zette ik mijn eerste echte stappen in de hardloopwereld. Tot die tijd focuste ik mij volledig op mijn tenniscarrière. Helaas kwam aan die droom abrupt een einde door een voetblessure. Tijdens mijn revalidatie ontdekte ik onverwachts iets nieuws: hardlopen was de enige vorm van beweging waarbij ik pijnvrij kon sporten.

Grenzen verleggen

Wat begon als een toevlucht werd snel een nieuwe passie. Voor mijn tenniscarrière deed ik wel aan hardlopen als conditietraining, maar dat was hooguit vijf minuten achterelkaar. Nu werk ik toe naar uren. Van vijf minuten naar 42 kilometer – het klinkt bijna absurd. Maar met nog minder dan vier maanden te gaan, ben ik begonnen aan mijn officiële trainingsschema. En eerlijk? Ik heb er zin in. Vooral om doelgericht te trainen en te ontdekken hoe ver ik mijn grenzen kan verleggen.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door RunningDirect (@runningdirect.nl)

Afzonderen

Mentaal vond ik het hardlopen in het begin best saai. Ik liep met muziek of vrienden om het wat gezelliger te maken. Dat werkte prima, tot die ene dag dat mijn oortjes leeg waren. ‘Heb je dat weer’, dacht ik nog. Maar ergens onderweg gebeurde iets bijzonders. Zonder muziek of afleiding kwam ik in een soort flow. Voor het eerst dacht ik aan niets anders dan mezelf en het hardlopen. Sinds dat moment loop ik zonder muziek. Het klinkt misschien gek, maar het is bijna meditatief. Hoe vaak in je leven ben je een paar uur helemaal alleen met je eigen gedachten, zonder de constante afleiding van elektronica? Ik nooit. Nu kijk ik er zelfs naar uit om tijdens het hardlopen lekker af te zonderen en even helemaal op te gaan in het moment.

Lees ook: Een leven lang hardlopen: het nieuwste RunningNL-magazine is uit! – RunningNL

Geen woorden maar daden

Maar eerlijk is eerlijk: het is winter, het is koud, en mijn zin om dan de deur uit te gaan is soms ver te zoeken. Zeker na de feestdagen, als je je meer een rollade voelt dan een atleet. We kennen het allemaal. Maar tegelijkertijd: hoe zwaarder het traject, hoe groter de beloning. Je krijgt er discipline, doorzettingsvermogen, een check op de bucketlist en – niet onbelangrijk – een fitter en strakker lijf van. Een extra motivatie voor de zomer in aantocht.

Maar zonder grappen: het wordt zwaar. Geen twijfel. Maar als Rotterdammer zit het in m’n bloed: geen woorden maar daden en niet lullen maar lopen.

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?