Blog Lexie: de strijd naar de marathon

In aanloop naar de NN Marathon Rotterdam publiceert RunningNL in samenwerking met RunningDirect en Asics iedere week een video van Lexie Stevens. Zij geeft als ex-proftennisster en recreatief hardloper een uniek inkijkje in haar voorbereiding op de #demooiste. Op de website van RunningNL schrijft ze tijdens deze periode vijf blogs over haar ervaringen. Vandaag deel 2.

Nog maar twee maanden tot de NN Marathon Rotterdam. Ik zal eerlijk zijn: het loopt niet op rolletjes. Mentaal was ik er helemaal klaar voor, maar mijn lichaam dacht daar anders over. Een lichte blessure aan mijn hiel hield me een paar weken aan de kant en ik kan je vertellen: conditie verdwijnt sneller dan je lief is. Man, man, man.

Weet je waar ik dus achter ben gekomen? Als je even niet mág hardlopen, wordt het steeds makkelijker om niet te wíllen hardlopen. En als je dan ook nog druk bent met werk, is de verleiding om die hardloopschoenen in de kast te laten staan extra groot. Maar goed, dat is het leven van een amateurhardloper.

Technische en tactische tips

In de weken dat ik minder kilometers maakte, besloot ik me te verdiepen in de technische en tactische kant van het lopen. Trainer Ben (Vriends, red.) gaf me een paar waardevolle tips. Het is belangrijk om je benen naar voren te slepen, je heupen licht naar voren te kantelen, je armen mee te bewegen, je schouders en mond te ontspannen en een rechte houding aan te nemen.

Tijdens de marathon zelf moet je goed je energie verdelen, rustig drinken en eten, de week vooraf extra rust nemen en – niet onbelangrijk – de juiste kleding dragen. Gelukkig ben ik met mijn nieuwe Asics-gear en schoenen in ieder geval goed uitgerust. Vooral de juiste hardloopschoenen maken voor mij een groot verschil.

Conditietest bij Golazo Energy Lab

Om het helemaal professioneel aan te pakken, deed ik een inspanningstest bij Golazo Energy Lab. Spoiler: mijn conditie was door die paar weken blessureleed toch wel achteruitgegaan. En dat is best een pijnlijke realisatie als je net dacht dat je ‘er lekker in zat’.

Na een kort baalmoment in de auto – laten we even in het midden of daar tranen bij kwamen kijken – besloot ik dat het tijd was om er met positieve moed weer vol voor te gaan. Gelukkig kan dat nu ook weer, want mijn blessure is zo goed als over. Ik heb net weer mijn eerste échte kilometers gemaakt en ik kan je vertellen: dat was toch wel een geluksmomentje.

Gewoon rennen!

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben er dus achter gekomen dat ik echt géén avondloper ben. In de ochtend dan? Klinkt leuk, tot de wekker om zes uur gaat en ik mijn dekbed nog niet eens wil verlaten. Laat staan dat ik een duurloop wil doen.

Maar hé, de marathon wacht op niemand. Nog 2 maanden. Tijd om te doen wat een hardloper doet: gewoon rennen!

Lees hier de eerste blog van Lexie

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?