Column Sibren: ‘Na 35 kilometer waren de benen opgerookt’

Mijn eerste marathon is afgelopen weekend in Enschede volbracht. Wat was het weer leuk om te racen en te strijden voor een goede tijd. Mijn raceplan was eenvoudig, met de eerste dames mee, op een schema van 2:22, om hopelijk het tweede deel wat te kunnen versnellen (om zo onder de 2:20 te eindigen).

We vertrokken mooi op schema op het juiste tempo. Dat kwam onder meer doordat we twee super hazen hadden, Niels te Pas en Maarten Hindriks, twee goede Nederlandse marathonlopers.

Omkijken

In de eerste kilometers van de marathon er direct wat opvallends. Er was geen dame te bekennen in de groep? Ze hadden direct de aansluiting gemist. Ik grapte naar Niels: ‘Kunnen jullie niet wat versnellen en ons gaan hazen?’ Waarop Niels antwoordde: ‘Wat schuift dat?’ Toch nog maar een keer omkijken, waarna besloten werd om de eerste dame te halen. Maarten hield ons schema aan en bleef doorlopen. Na 10 kilometer ongeveer had Niels de eerste dame netjes teruggebracht op schema, voorin de wedstrijd.

Nog een mooi voorbeeld van mooi haaswerk:  nadat ik een bidon miste, kwam Maarten me gewoon even halen toen ik een gaatje moest dichten met de groep.

Superbenen?

De superbenen waren bij mij niet aanwezig, dat voelde ik al snel. Halverwege de race kreeg ik het al zwaar. Daarmee ben ik tevreden dat ik tot ver in de race, tot 35 kilometer, bij de eerste Nederlanders zat en het tempo aardig kon vasthouden. Daarna waren de benen wel echt opgerookt en voelde het zwaar. De laatste zeven kilometer moest ik vertragen, terwijl de strijd om de plek voor de eerste Nederlander nog in volle gang was. Uiteindelijk werd ik de 3e Nederlander in een tijd van 2:24 en 10e overall.

Uiteindelijk stond niet mijn doel van onder de 2:20 op de klok. De laatste maand van voorbereiding ging niet volgens plan. Met minder pech en deze ervaring in de rugzak moet het in de toekomst een stuk harder kunnen.

Mooi avontuur

Ik kijk wel tevreden terug op een mooi avontuur. Welke persoonlijke lessen heb ik dan geleerd? De marathonafstand valt me mee in plaats van tegen, ik heb geen krampen gehad en geen problemen met mijn voeding. Wat ik ook heb geleerd: de training van 17 kilometer in Rotterdam was net te veel één week voor Enschede. Een betere taperperiode (zonder antibiotica) zou me wel superbenen kunnen opleveren. Op naar de volgende marathon dan maar!

Column 1Column Sibren: ‘Mijn hardloophobby is uit de hand gelopen’ – RunningNL

Column 2: Column Sibren: ontbijten om half 6 voor de lange duurloop – RunningNL

Column 3: Nederlands feestje in Kenia (met zeldzame regen) is bijna ten einde – RunningNL

Column 4: Column Sibren: verslagen door 80 Keniaanse ‘tieners’ – RunningNL

Column 5: Column Sibren: ‘Zij die gaan sterven groeten u’ – RunningNL

Column 6: Column Sibren: tondeuse maakt Keniaanse metamorfose compleet – RunningNL

Column 7: Column Sibren: Rotterdam aan een zijde draadje of Taper Madness? – RunningNL

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?