Ik ben blij dat ik zondag wel aan de start verscheen van de NN Marathon Rotterdam. Het had het einddoel moeten zijn, maar het werd een mooie training van 17 kilometer op marathontempo. Daarna liep ik nog zes kilometer rustig uit. Doordat ik niet ging finishen was het vrij relaxt en kon ik nóg meer genieten van de sfeer. En die sfeer was echt top.
Het begon al bij de start. You Never Walk Alone van Lee Towers met duizenden mensen langs de kant. Daarna een minuut stilte voor de overleden wereldrecordhouder Kelvin Kiptum, maakte het een mooie en indrukwekkende start. De start is ook altijd een weerzien met bekenden. We wensen elkaar succes, waarna we van start gingen.
Vooral op de Erasmusbrug stonden er bizar veel mensen langs de kant. Ik kon direct aansluiten bij de eerste dames. Dat voelde direct vertrouwd, want in Kenia trainde ik ook veel met de dames. We liepen de 17 kilometer in een gemiddeld tempo van 3:15 per kilometer. Ik moet wel zeggen dat dit tempo net te hard voelde om naar de eindstreep te brengen . Overigens, lukte dat ook geen van de eerste dames, de eerste dame liep een mooie tijd van 2:19:27. Ook stond er voor mij veel support langs de kant waardoor het toch een beetje voelde als racen. Die support was ook heel praktisch, want ik kon zo goed oefenen met eten en drinken.
Volgende week mag het een paar seconden per kilometer langzamer (gelukkig). Met frisse benen denk ik dat een sub 2:20 marathon erin zit in Enschede. Wordt vervolgd…
Column 1: Column Sibren: ‘Mijn hardloophobby is uit de hand gelopen’ – RunningNL
Column 2: Column Sibren: ontbijten om half 6 voor de lange duurloop – RunningNL
Column 3: Nederlands feestje in Kenia (met zeldzame regen) is bijna ten einde – RunningNL
Column 4: Column Sibren: verslagen door 80 Keniaanse ‘tieners’ – RunningNL
Column 5: Column Sibren: ‘Zij die gaan sterven groeten u’ – RunningNL
Column 6: Column Sibren: tondeuse maakt Keniaanse metamorfose compleet – RunningNL
Column 7: Column Sibren: Rotterdam aan een zijde draadje of Taper Madness? – RunningNL
